Shanghai

Geradbraakt stappen we het station buiten, ons humeur beneden alle peil. Echter dit veranderde snel, toen plots...

De 1ste Burger King van onze reis te voorschijn kwam. Tim zijn geluk kon niet meer op en mijn gemoedstoestand veranderde hierdoor ook automatisch. Deze moest hij aan zijn lijstje toevoegen dus was het 1ste wat we deden in Shanghai BK eten...

Met een gevulde maag namen we de mest gebruikte/drukste metro van heel China richting onze hostel. Aangezien we niet meer goed functioneerden besloten we in de buurt wat rond te hangen en even tijd in te lassen voor some small shopping. 'S Avonds aten we weer verrukkelijk en kropen we rond de 9e ons bed in om onze slaap wat in te halen. Ondanks snurkende Chinezen deed slapen in een echt bed enorm deugd en waren we uitgerust om naar de Expo te vertrekken.

Overweldigd door de grote hoeveelheid Chinezen vinden we toch onze weg naar de verschillende paviljoenen. Vandaag doen we het stuk Azië - Oceanië en beginnen bij China.Elke provincie is hier vertegenwoordigd dus genoeg te bezoeken. De vele mensen die hun speciale Expo paspoort laten afstempelen aan de standen steken zo hard Tim zijn ogen uit. Na het lange zagen 'Ik wil ook zo'n paspoort' besluit hij eenzijdig er ook 1tje te kopen en heeft hij maar 1 doel meer: zo veel mogelijk stempels verzamelen.

De sfeer zit er goed in tot we besluiten het Japans paviljoen te bekijken. Na 3 uur, 3 uur! Wachten mogen we eindelijk binnen voor: Het verhaal van de teruggevonden Ibis (meer info omtrent dit dier: richt u tot de vogelaars onder ons) aan te horen wat zeker geen 3 uur wachten waard was. Gelukkig is Hai Bao (de expo mascotte) er om ons door de moeilijke momenten heen te brengen. Hij wordt Tim's beste vriend dus we besluiten een exemplaar mee te nemen gedurende onze reis. Wij weet komt hij nog van pas! Gelukkig is de expo geopend tot 22u zodat we toch de tijd hebben de belangrijkste paviljoens te bezoeken van de landen die ons gedurende onze reis nog te wachten staan. Moe keren we terug naar de hostel. Die uitputtende treinreis zit duidelijk nog in de benen.

Zaterdag, dag 2 van ons bezoek aan de Expo. Wij dachten dat het gisteren druk was. Hebben wij ons even vergist. De inkomrij was een heel pak langer! Gelukkig werden we geanimeerd door ons 1ste Chinees gevecht. De anders zo rustige Chinezen tonen ons voor de eerste keer hun opvliegende karakter. Eens binnen lopen we rechtstreeks naar het Europees-Afrikaans-Amerikaans deel en beginnen we bij België. Na het zien van de kathedraal, de graslei, Antoine de Gerlache en het horen van Belgische muziek waren onze gedachten eventjes bij het thuisfront. Omdat de wachtrijen soms wel 5 uur lang waren, slagen we er niet in alle gewilde paviljoenen te bezoeken. In alle paviljoenen mogen mensen van die bepaalde nationaliteit meteen naar binnen, enige uitzondering hierop is natuurlijk België. Door handig gebruik van mijn Parijse studentenkaart en Tim's Duitse talenkennis (Jaja, ik werk al 6 maand in Duitsland) weten we alvast wat wachttijden te herleiden tot nul.

We zijn blij zo'n uitzonderlijk evenement bij te kunnen wonen maar hebben het na 2 dagen toch gehad met de overvloed van Chinezen en hun gebrek aan manieren. Zo is het vrij normaal een stinkende boer in je gezicht te krijgen, een gore rochel voor je voeten, continu geduw in je rug van voorbijstekende Chinezen (opgelet: wij duwen terug). Die manieren komen die nacht in de hostel ook nog eens naar boven. Het licht aansteken wanneer je binnenkomt en de rest van de kamer al ligt te slapen, 's morgens om 7u30 een telefoontje plegen... van het uitslapen is dus niet veel in huis gekomen.

Onze laatste dag Shanghai bestaat uit het eten van lekker Chinees ontbijt en rustig richting station te trekken voor de trein richting Xian, deze keer met zitjes dus! De expo was een succes, Tim is super gelukkig met zijn gevulde paspoort en onze nieuwe vriend Hai Bao.

Vele zoenen

REACTIES

Een vogelaar zegt 201 dagen 3 uur geleden:

Ibis : Een nieuwe ervaring van overnachten
Bij ibis doen we er alles aan om ervoor te zorgen dat u zorgeloos kunt slapen en zich thuis voelt. Ruime, gezellig en moderne kamers met comfortabele bedden, badkamer en faciliteiten... Eén ding is zeker, uw ibis kamer heeft alles wat u zoekt.

Beijing (part 1)

Hij valt erg op in de menigte, de enige 'westerling' in de menigte staat daar voor ons!

Marc en Selina zullen ons gedurende ons verblijf in Beijing opvangen. We krijgen zelfs een eigen kamer in hun appartement. Een heel verschil met de 'dorms' waarin we tot hiertoe vooral sliepen. In Beijing valt heel wat te beleven, we zullen ons de komende dagen niet vervelen. Een korte samenvatting:

Dag 2 - Verboden stad. Een must voor elke bezoeker en blijkbaar ook voor elke Chinees. We staan meer dan een uur in de rij voor een ticket en leren al snel hoe het aanschuiven er in China aan toe gaat. Voorsteken waar kan, elke gewonnen plaats is van LEVENSBELANG. Gelukkig zijn wij groter dan de gemiddelde Chinees en van beter duw- en trekwerk zijn wij nooit vies geweest. Deze 'kwaliteit' komt ons nog vaak van pas in China...

We spenderen een 4-tal uur in de stad. Net genoeg om de belangrijkste zaken te zien. Aan de achterkant van de stad ligt een leuk park, het Jingshan park, met een tempel van boven op een heuvel van waarop je een overzicht krijgt over de verboden stad. Hierna bezoeken we de beruchte Bar street, de grote cocktails laten we echter aan ons voorbijgaan.

Dag 3 bezoeken we 2 grote parken, nl het Tiantan park en het Summer palace. Voor elk park moet je hier een inkomprijs betalen. Ongeveer het dubbele indien je ook de tempels of andere bezienswaardigheden wil bezoeken maar dat doen we eigenlijk nooit. Voor vele Chinezen zijn wij echter de attractie van de dag. Blijkbaar komen ze hier toch niet elke dag in contact met (grote?) Europeanen. Gedurende heel ons verblijf in China worden we eigenlijk dagelijks gevraagd om met hen op de foto te gaan. Wat wij natuurlijk heel goed begrijpen... De duim-pose werd dan ook nog verder geperfectioneerd! Ondertussen weten we dat de nationale feestdag (1 okt) gevolgd wordt door een soort vakantieperiode. Hoe dit precies in elkaar zit, tot wanneer deze duurt etc. weten we nog steeds niet. (Misschien kan iemand dat voor ons eens wikipedia'en?) Feit is wel dat heel China deze dagen buitenkomt en het dus overal schijtedruk is. Vele Chinezen maken familie uitstapjes naar de hoofdstad en reizen daar soms heel China voor door. (waarover later meer).

Dag 4 - Tijd om Mao te bezoeken, de stichter van de volksrepubliek China en nationale volksheld. Vergelijkbaar met Lenin in Moskou, alleen stond daar een rij van enkele tientallen mensen, bij Mao vermoedelijk meer dan duizend kijklustigen. 2 Uur 'aanschuiven' op zijn Chinees voor een doortocht van nog geen minuut. Toch was dit meer dan de moeite waard!! We amuseren ons rot met de Chinezen (vooral dames op leeftijd trouwens) het voorsteken te beletten. Na het mausoleum werken we een druk programma af: Bei Hai park, de Hutongs (oud stadsgedeelte van Beijing met smalle straatjes en kleine huisjes). Hello Mr, Riksja (uitspraak: likkasjaw) raken we snel beu gehoord! Na de tempel van meneer Confucius trekken we moe maar voldaan appartementwaarts.

Dag 5 staat de Olympische site op het programma. Het vogelnest en de watercube zijn natuurlijk de blikvangers en hier spenderen we heel wat tijd. Het Olympisch park bezoeken we niet meer wegens zere beentjes en tijdsgebrek. Die avond nemen we de nachttrein naar Shanghai. Zoals reeds gezegd zit China in zijn nationale feestweek en gedurende deze periode neemt zowat half China de trein om familie te bezoeken. Gevolg is dus dat alle treintickets reeds lang uitverkocht werden. De Chinese spoorwegen vinden het echter een goed idee om geen vierkante cm van hun treinen onbenut te laten en verkopen na de sleepers en de seats ook nog zogenaamde NO SEAT tickets. Wat zo veel wil zeggen als reizen in het gangpad... Vreemd voor een nachttrein denken we, maar goed, beter dan niets zeker.

Aangekomen in het station slaat ons enthousiasme snel om. Zoveel volk past volgens ons nooit op 1 trein... Toch wel! No seat wil dus in het slechtste geval zeggen: rechtstaan. Bejing-Shanghai is echter een treinritje van zo'n 13 uur, op een tijdstip dat normale mensen horen te slapen dan nog. Pure horror die treinrit. Vergeet den dodentocht, een wedstrijd van de Rode Duivels, een pamper verversen van Zori of de Kilimanjaro beklimmen. De grootste beproeving in een mensenleven is het nemen van een Chinese trein met een no seat ticket!

Sommige mede reizigers hebben een stoeltje bij en zijn klein genoeg om zich ergens weg te steken. Ander minder voorbereide reizigers, zoals wij dus, staan volledig op elkaar gepropt. Na een 2-tal uur reeds wil je dolgraag even zitten, maar er is gewoon geen plaats. Enkelen hebben zich op hun stoeltjes neergezet en kijken naar niets of niemand meer. Het egoïstisch kantje van sommige Chinezen komt hier naar boven. We drummen ons naar een plekje tussen 2 banken waaronder uitzonderlijk geen bagage gepropt zit. Net genoeg ruimte voor Nele om zich languit in de breedte te installeren en voldoende voor mezelf om mijn benen in weg te steken en rechtop in het gangpad te zitten. Voor de ander rest er dan nog net genoeg plaats om boven/over de ander te staan. Zo wisselen we enkele uren af. Anderen hebben nog minder geluk en staan ondertussen al zo'n 6 uur recht en dat begint duidelijk te wegen. Indien alle Chinezen wat zouden afwisselen zoals ons blijft het hard maar toch min of meer draaglijk voor iedereen, maar sommigen trekken zich hier geen bal van aan. Erger nog, ook de gejosten hoor je helemaal niet piepen, blijkbaar is dit de normaalste zaak van de wereld. In elk 'westers' land zou er in zulke situatie gevochten worden, zeker weten!!

Wanneer een stoeltjes-trut haar blaas het niet meer kan houden en ze haar plaats verlaat voor een plaspauze zien wij onze kans schoon. Haar stoeltje schuiven we aan de kant en haar zitplaats is nu de onze. Hierdoor komt zelfs plaats vrij voor 2 anderen die eindelijk een eerste keer echt kunnen zitten (noem ons gerust een moderne Robin Hood). De trut is vaneigens niet blij maar het negeerspel werkt en ze dient af te druipen naar een ander deel van de trein. Eentje-nul!

De rest van de nacht kunnen we tenminste 'zitten', maar van deftig slapen komt niet echt iets in huis. Na de hopelijk ergste treinrit uit ons leven komen we kapot aan in Shanghai. We boeken meteen onze tickets voor Xian 3 dagen later. 1 dag later dan gepland want voor zaterdag waren er enkel nog no seat tickets beschikbaar, en dat willen we liever nooit meer meemaken. We houden ons hart vast voor het traject Xian-Beijing want dat kunnen we pas ter plaatse boeken op maandag wanneer we daar toekomen om reeds diezelfde maandagavond te vertrekken...

We wijken echter af want dit verslag hoort nog bij Beijing. De hoofdstad is nog zoveel meer dan de tempels en parken die we reeds noemden. Daar waar Moskou en zijn inwoners ons misschien licht ontgoochelde, daar overtrof Beijing alle verwachtingen. Een wereldstad waar je als niet-Chinees ook je weg kan vinden (vermoedelijk dankzij de Spelen in 2008) Proper (op elke hoek staat iemand de straat te vegen) en veilig (op elke hoek security of politie). Het eten is er BANGELIJK. Marc en Selina namen ons elke avond mee, elke avond aten we lekkere dingen uit de gevarieerde Chinese keuken.

BBQ, noedels in alle vormen, hot pot (!!), zoete of spicy gerechten en natuurlijk de befaamde 'Beijing Duck'. Nog toffer was de prijs! Het duurste gerecht (de eend) kwam neer op een dikke 5 (vijf!) € per persoon. Voor het eten én de drank voor alle duidelijkheid. Meestal dineerden we echter voor zo'n 3 (drie!) € per persoon. EN altijd even lekker! Pinten drinken de Chinezen uit flesjes van 60 cl, voor de prijs van 4 RMB (geen 50 eurocent) Hemels! Onze gedachten gingen meteen naar een bepaalde avond in café 't veloke in Gent... Het moet echter gezegd, de atmosfeer van 't veloke vonden we nog nergens in Beijing terug.

Dankzij Selina kwamen we op plaatsen waar de gemiddelde toerist niet binnen zou durven stappen wegens ‘voldoet niet aan onze hygiënische standaarden ‘, maar ontgoochelen deed het nooit. Dankzij vers geleverde charcuterie uit Melsele ontbijten we wel Europees, geheel tegen de smaak van Selina, erg grappig eigenlijk (waarvoor onze excuses) De chinezen zijn erg vriendelijk, zolang je maar niet voor hen in de rij staat of met hen een trein moet nemen.

Na Shanghai & Xian komen we nog 3 dagen terug naar Beijing. We kijken al uit naar een eigen bed, de zoo, de Chinese muur en het lekkere eten dat ons nog te wachten staat...

Zoenen

Nele & Tim

REACTIES

Elisabeth zegt 173 dagen 1 uur geleden:
dag Nele en Tim,
wat een vreselijke treinreis! Ik was net ook 2 weken in China en we hebben ook 2 keer een nachttrein genomen, maar we hadden nog net hard sleeper tickets kunnen kopen, dus dat viel wel mee om te slapen. Ook mochten we ons niet te veel aantrekken van al die starende Chinezen, vooral niet toen we (3 meisjes) ons gezicht met een doekje en lotion wat wilde opfrissen, amaai!
Voor de rest heb ik net dezelfde ervaringen als jullie, ook ongeveer hetzelfde gedaan. Wij hebben de muur wel in Badaling bezocht (omwille van tijdsgebrek om verder te gaan), maar zijn naar links gegaan terwijl alle Chinezen in massa naar rechts gingen en daar waren we ook alleen. Daar was de muur wel volledig gerestaureerd dus net iets minder authentiek.
Jullie hebben het Chinese paviljoen vanbinnen kunnen bezoeken? Wij zagen die wachtrijen niet zitten, dus we hebben bijna niets vanbinnen bezocht, behalve het Belgische, waar de verantwoordelijke ons toevallig hoorde Frans spreken zodat zij ons heeft meegenomen naar binnen.
Nog veel plezier op jullie reis!
Japan ziet er ook fantastisch uit, leuke verslagen allemaal!
groetjes,
Elisabeth (vriendin van Liesbet)

guido zegt 201 dagen 3 uur geleden:
Ge gaat `t veloken toch nie vergelijken met een ordinaire café in Bejing zeker. Nog al logisch dat ge ginder minder moet betalen. Hebde gij gezien hoeveel keuze gij had tussen verschillende bieren in `t veloken ? En in Bejing ?

Guntros zegt 201 dagen 7 uur geleden:
je bent 'Shower' vergeten quizzer van men voeten...

Vins zegt 203 dagen 11 uur geleden:
Nationale Dag. Op 1 oktober 1949 kondigde Mao Zedong de stichting van de Volksrepubliek China af. De hele week (t/m 7 oktober) is bekend onder de naam 'National Day Golden Week' en is iedereen vrij.

Lies zegt 203 dagen 12 uur geleden:
oh my god: 13u rechtstaan????!

Mongolië

Rusland was tof, maar toch moeten we verder. Via de transmongolian dit keer zetten we onze reis verder naar Mongolië.

Er zijn blijkbaar meer mensen onderweg van Irkutsk naar Mongolië die dag. We belanden in een echte toeristenwagon zonder locals. Onze coupé delen we met David en Sarah. Noord-Ieren nog wel. Sarah is ook op wereldreis en haar vader vergezelt haar op het eerste stuk, de transsib dus. Een leuke drie-daagse maar toch ook een beetje jammer. Wat we vooral onthouden is het wachten aan de grensposten in Rusland en Mongolië. 8,5 uur lijkt ons van het goede teveel. We zagen ook nog een drugshond in training maar volgens onze bescheiden mening zal hij niet slagen in zijn studies...

In Ulaanbaatar worden we opgewacht door mensen van onze hostel. We weten meteen waarom ze deze service verlenen want er staan meerdere figuren van de concurrentie die een ultieme poging ondernemen om ons naar hun hostel te lokken. Het laagseizoen is duidelijk begonnen, de winter nadert (kouder dan verwacht ook).

Na een welgekomen douche (ok we vallen in herhaling, maar na dagen in een trein zijn ze ook echt wel welgekomen!!) trekken we de stad in om enkele van de weinige bezienswaardigheden te bezoeken. Erg ver geraken we niet want we bezoeken wederom enkele andere hostels en kleinere reisbureaus om info te bekomen over de verschillende 'uitstappen' die je in Mongolië kan maken. Ulaanbaatar is naast de koudste hoofdstad ter wereld vermoedelijk ook nog de vuilste en naar we horen ook niet meteen de veiligste dus is het zaak om zo snel mogelijk weg te geraken. Heel oppervlakkig gezegd heb je in Mongolië 4 opties: Noord: bossen en meren. Oost: steppe. Zuid: Woestijn. West: Bergen. Telkens een heel andere fauna dus waartussen moeilijk kiezen. We hebben maar een week dus kunnen we slechts 1 richting uit. De afstanden zijn hier groot door het gebrek aan wegen zodat combineren al snel onmogelijk blijkt. Omdat we de koude toch al wat beu zijn raken we het snel eens over de Gobi Woestijn. Na de Sahara de 2de grootste woestijn ter wereld. Idealiter gaan we voor een 6 daagse uitstap zodat we deze nog kunnen combineren met een daguitstap naar het Terelj National Park berucht om zijn woeste natuur en kans op spotten der wilde dieren. Na een frustrerende zoektocht van hostel naar hostel komen we via een briefje in de Franse bakkerij waar we onze lunch kochten op het spoor van een Frans-Duits koppel op zoek naar fans van een trip naar de Gobi woestijn. Wij dus! Echter bleken zij into een tocht van 8 dagen, te lang voor ons want wij hadden onze tickets richting Peking goedkoop kunnen boeken met vertrek op 01/10.Wij 6 dagen, zij 8 dagen, de mogelijke oplossing was natuurlijk redelijk duidelijk. Hiervoor moesten we wel meteen de dag erna vertrekken en dit betekende ook dat we het Terelj National Park konden vergeten. Toen op die moment een 5de persoon zich aandiende (Yossi uit Israël) was de kogel echter snel door de kerk. Met 5 personen betaalden we meteen een pak minder Tugrik voor de trip, een kans die we niet mochten laten liggen. Gezien het overleggen en boeken een hele tijd in beslag had genomen hadden we ook niet veel meer van de stad gezien dan de hoofdstraat, maar gezien we beiden geen fan waren vonden we dat geen erg. Die avond hebben we nog gegeten in een ‘all you can eat Mongolian BBQ'. Het Mongoolse voedsel dat je voorgeschoteld krijgt op zo'n tour staat er immers om bekend nogal eentonig en niet echt culinair hoogstaand te zijn.

Op vrijdag 07h stipt (of een beetje later zoals gebruikelijk bij de Mongolen) staan we op de plek van afspraak. We hebben er alle 5 zin in, denken we alvast want Yossi lijkt ons van het niet al te spraakzame type. De trip zal worden begeleid door chauffeur Zogo en gids Gotow. De Gobi ligt naar Mongoolse normen nogal vrij ver weg (iets meer dan 500 km maar door het gebrek aan wegen is 250 km op 1 dag rijden al een hele opgave!) dus de eerste 2 dagen moet er eigenlijk enkel gereden worden. Om de verveling tegen te gaan bezochten we dan maar enkele B bezienswaardigheden. Restanten van wat voor de tijd van de communisten ooit een klooster in de heuvels was geweest, een troep kamelen (leuk om te vangen) en een mooi uitzicht over een rood-witte rotsformatie (de liefdevolle kleuren). Allemaal heel gezellig maar geen woestijn.

Dag drie tem 5 stonden dan in het teken van de Gobi, het grote niets. Tenminste dat dachten we. Tijdens de uitzendingen over de Gobi op National Geographic hebben we beiden niet te best opgelet vrees ik. Een woestijn is voor ons toch vooral nog een grote hoop zand (ok, met af en toe een al dan niet ingebeelde oase). Het overgrote deel van de Gobi woestijn bestaat echter uit droog en dor gebied met een weinig vegetatie. Genoeg voor de nomadenfamilies om toch nog geiten, paarden en vooral kamelen te houden. Wederom iets geleerd! Op het programma stonden enkele prachtige wonderen der natuur. Een Ice Canyon (grote delen van het jaar ijs in de woestijn!) Sand Dunes (dan toch een strook met niets dan zandheuvels, prachtige zonsondergang gezien) en The Flaming Cliffs (populaire vindplaats voor dinosaurusbotten en toebehoren, jammer genoeg geen succes).

Ondertussen leefden we natuurlijk nog steeds in groep. Yossi was inderdaad niet altijd even spraakzaam, maar bezat een droge humor waar zelfs de Poen van zou opkijken. Suzanne en Tim (het Duits-Franse koppel) waren altijd even vrolijk, steeds in voor een grapje en zorgden zelfs enkele keren voor de `broodnodige` filosofische noot. Een perfecte groep eigenlijk voor een uitstap van een ganse week, nergens onderlinge problemen of frustraties opgedoken! Deze mensen zorgden er mee voor dat deze trip uiteindelijk zo plezant en onvergetelijk geworden is. De begeleiding echter kon niet altijd mee. Chauffeur Zogo kon dan wel aardig met zijn stuur overweg, hij kon het toch niet altijd laten achter de wijven te zitten (gelukkig vooral gericht tegen locals en vrouwelijke gidsen). Door zijn gedrag werd hij niet echt gesmaakt door de vrouwelijke helft van zijn Russische Minivan uit de jaren 30. Gids Gotow was een geval apart. Na de eerste kennismaking kreeg hij de overduidelijke bijnaam Spekkie van Nele en mezelf, maar dit zou door de groep snel gecorrigeerd worden tot Sleeping Bag. Hij was uitermate lui en deed eigenlijk nooit meer dan het absoluut noodzakelijke. Hij deed nooit enige moeite om ons deftig in contact te brengen met de nomaden gastgezinnen die we aandeden. We konden uiteindelijk niet anders dan er om lachen, ook hij kon deze leuke trip niet verpesten.

Terug in Ulaanbaatar aangekomen hadden we nog net genoeg tijd om een klooster en een monument ter bevordering van de Russisch-Mongoolse relatie te bezoeken (uitzicht over de stad) Tijd die over was omdat Gotow ons had gevraagd het bezoek aan een ander (te betalen) klooster over te slaan, vermoedelijk om zo nen dollar of 10 in zijn eigen zakken te steken! Omdat wij niets dan goeds over hadden over de Mongolian BBQ voor onze trip werd er gezamenlijk besloten een gelijkaardig etablissement te bezoeken. Deze was eerlijk gezegd nog beter dan de vorige en na het uitwisselen van de foto's kropen we moe maar voldaan ons bed in. Veel te laat want een 4 tal uren later vertrok onze hardsleeper richting Peking. Hier kan de reis dan echt beginnen want daar hebben ze naart schijnt Burger King!!

Zoenen

Nele & Tim

REACTIES

Lies zegt 206 dagen 10 uur geleden:
Amaai, is dat al een maand?!!
Ter julie informatie ondertussen is hier nog niets verandered in ons Belgenlandje: nog geen regering, nog steeds dezelfde vriendinnen-uitjes, ... Maar we hebben ondertussen toch al 2 dagen nazomer.

Swaelen zegt 208 dagen 14 uur geleden:
Al meer dan een maand weg en nog geen BK gegeten. Het succes van de trip hangt duidelijk aan een zijden draadje... Niemand zal u scheef bezien als ge toch beslist al terug te komen.

wendy zegt 211 dagen 17 uur geleden:
zeg Tim , jij moet journalist worden , zo goed dat jij kan schrijven , als ik het lees ben ik precies ter plaatse ! hééél leuk !! nog veel plezier ! x

Irkutsk & Lake Baikal

Voorheen enkel gekend van het aanvallen met één tot veel legers uit plaatsen als Oeral en Kamtsjaka (met vaak zeven bonuslegers per ronde tot gevolg). Onze volgende stop: Irkutsk en haar Baikalmeer.

Aangekomen in het station staat Sveta's dochter Anita ons op te wachten. Ze is sinds enkele weken begonnen aan haar studie vertaler tolk Engels-Koreaans en is dus nog wild enthousiast over de stad. Eerste opdracht: het verkrijgen van treintickets voor het volgende traject Irkutsk-Ulaanbaatar. Met wat (lees: veel) hulp van onze vertaler tolk Engels-Russisch blijkt dit geen enkel probleem en niet veel later arriveren we in onze hostel. We hebben met Anita en Sveta afgesproken dat ze ons de volgende dag meenemen voor een tour door de stad. Na een welgekomen douche en wat ge-e-mail besluiten we die namiddag toch ook al even rond te wandelen voor 'een eerste indruk'. We bezoeken ook enkele andere hostels om de verschillende mogelijkheden tot het bezoeken van het Baikalmeer te vergelijken. We vinden een formule waarbij we vervoer van en naar het meer moeten betalen waarna we dan de mogelijkheid hebben een 12 tal kms naast het meer te wandelen over het oorspronkelijke spoor van de transsib (in de jaren 50 vervangen doordat men simpelweg de middelen/technieken had om een veel kortere route door de omringende bergen te voltooien). De rit heeft een vaste prijs van 2500 RUB, die je dan kan verdelen onder de aanwezige deelnemers. We besluiten deze veredelde taxi te boeken, maar enkel op voorwaarde dat we met minstens 3 personen zijn. Met ons tweetjes de volle pot betalen zien we immers niet echt zitten...

De volgende dag hebben we een leuke dag met onze Russische vriendinnen. We bezoeken o.a. een klokkentoren van een plaatselijke kerk met een fijn uitzicht en dito concertje tot gevolg. Zonder tolk hadden wij nooit geweten dat dit kon dus we zijn Anita meer dan dankbaar op het einde van de dag. In tegenstelling tot Moskou hebben we hier wel de mogelijkheid vragen te stellen en hoewel Anita natuurlijk verre van een gids is hebben we toch heel wat aan de antwoorden. Het leukste waren ook hier weer de Orthodoxe kerken. Waar je in toeristisch Moskou als niet Orthodoxe vrouw niet geacht wordt je hoofd te bedekken, eisen ze dit in dit afgelegen gat wél. Nele met een sluier... ze zag er zo goed uit dat ze meteen besloten heeft zich te bekeren!

Ondertussen hebben we spijt van een eerdere beslissing. Het merendeel van de backpackers die we ontmoeten in onze guesthouse komen van of gaan naar een van de eilanden in het Baikalmeer, Olkhon Island. Zonder enige uitzondering allemaal even laaiend enthousiast. Daar kan men trektochten maken, kamperen etc. Kortom het Baikalmeer zien zoals het echt is. Enige probleem is dat je eigenlijk minstens drie dagen nodig hebt gezien de afstand om er echt iets aan te hebben, en wij hebben onze tickets voor Mongolië bij aankomst al geboekt voor 3 dagen later. De uitstap doorheen Irkutsk zorgt er dus voor dat we dit eiland alvast op onze spreekwoordelijke buik kunnen schrijven. Niet voor het eerst en ook niet voor het laatst beklagen we het ons dat we voor het traject Moskou-Peking eigenlijk zo goed als niets hebben voorbereid. We worden opeens erg jaloers op andere reizigers die in het bezit zijn van de lonely planet Transsiberian Railway. (licht overdreven natuurlijk want we zijn nog altijd knapper!)

Goed, dan maar hopen op de eerder vernoemde optie, de zogenaamde CircumBaikal Track. We hebben weinig nieuws gehoord van de organisatie en weten eigenlijk enkel het vertrekuur. Zelf zijn we wel actief op zoek gegaan naar geïnteresseerden, maar hebben deze niet gevonden gezien iedereen eigenlijk naar Olkhon Island trekt. Mocht bovenstaande mislukken, kunnen we steeds met het openbaar vervoer naar het meer trekken, maar dan kom je eigenlijk in een spookstadje terecht met weinig mogelijkheden om echt langs het meer te wandelen (kortom, plan C). Dame Fortuna is ons echter goed gezind want de interesse in de andere hostel blijkt erg groot. Die ochtend is er een lading backpackers gedropt die, waarschijnlijk omdat ze niet beter wisten, gezamenlijk besloten deel te nemen. Ons hoor je niet klagen! 7 deelnemers wil zeggen een minibusje ipv auto en een nog voordeligere prijs!

De wandeling was fantastisch, de uitzichten nog beter. Helemaal wat we van het Baikalmeer (diepste meer ter wereld en kan de totale wereldbevolking voorzien van water gedurende 30 jaar) hadden verwacht. Het weer blijkt ook nog eens mee te zitten waardoor we wederom een leuke dag beleven. We ontmoeten onze eerste Hollanders (eindelijk, zou je bijna gaan denken) maar de meest interessante persoon was toch wel Jomar, een Noor. Deze zot was al ongeveer 5 maanden aan het reizen in het spoor van zijn favoriet schrijver, ene Jaroslav Hašek . Ons niet bekend maar een geletterd lezer van onze blog misschien wel. We besluiten de dag en eigenlijk ons Russisch hoofdstuk met een gerookte Omulvis, een zalmachtige die enkel in het meer voorkomt (niet te vreten).

De volgende dag verlaten we Rusland en trekken we richting Ulaanbaatar, de koudste hoofdstad ter wereld...

Groeten Nele & Tim

Ps: blog van onze Noorse vriend voor de geïnteresseerden:

http://anabase-en.blogspot.com/

REACTIES

Lies zegt 206 dagen 10 uur geleden:
Er zal hier en daar inderdaad nog wel eens op die buik mogen geschreven worden, maar anderzijds kunnen jullie die buik wel vullen met allerhande andere indrukken dan die waar wij over kunnen spreken.
Nog superveel plezier!!

Glenn zegt 210 dagen 16 uur geleden:
Hey, jullie missen een eiland, wij een hele wereldreis!
Het moet een beetje eerlijk verdeeld blijven :)

Nele & Tim zegt 213 dagen 8 uur geleden:
wikipedia?

Guido Smet zegt 213 dagen 10 uur geleden:
Voor de ongeletterden :
Jaroslav Hašek (Praag, 30 april 1883 - Lipnice nad Sázavou, 3 januari 1923) was een Tsjechisch schrijver die vooral bekendheid verwierf met zijn meesterwerk De lotgevallen van de brave soldaat Švejk

Transsib Moskou - Irkutsk

Dinsdag 14 september, hoog tijd om Moskou te verlaten. We pakken onze spullen in en vertrekken ruim op tijd richting het station om zeker onze trein niet te missen. Zonder al te veel problemen vinden we vrij snel ons perron waarop we vol spanning wachten op de trein. De grote vraag...bij welk type Rus belanden we in de coupé?

30min voor tijd verschijnt onze trein met nummer 350 richting Irkutsk op perron 2. We zoeken onze wagon en vinden een vriendelijke, niet Engels sprekende, Rus (Boba genaamd) terug in onze coupé die snel vergezeld wordt door een even vriendelijke vrouw, Sveta. Deze trekt Tim bij zijn arm mee zodat hij haar kan helpen haar bagage op de trein te dragen. Vrij snel wordt er via gebaren en de hulp van onze 'Point-it guide' (dank je wel Wase Girls en Maarten voor deze enorm handige kado!) toch een conversatie op gang gebracht. Naast een poging doen tot praten helpen ze ons ook waar nodig. Ze tonen ons hoe je de kraan in het toilet gebruikt (serieus, niet simpel), geven ons een serviet wanneer we morsen, zeggen welke steden we passeren (aangezien we het Russische schema niet kunnen lezen). Naast het leren kennen van onze compagnons maken we ons veel te kleine bed op. Nele past hier net in, dus zo weten jullie hoe hard Tim zijn benen moet intrekken.

Als avondeten staat er een minute-soepje en een pakje verse noedels (die we samen met chocolade en ander 'lekkers' van onze beste vriend Khai uit Moskou gekregen hebben) op het menu. Na het eten van onze 'Biedj' (vrije vertaling van het Engelse Big, tevens de term die deze Russen aan het pakjes-eten geven) komt Tim op het idee om een spelletje Uno te spelen. Dit lijkt goed te lukken, waardoor er snel enkele uren passeren en wij wat extra kennis opdoen, met name de kleuren in het Russisch. Na 10 gespeelde spelletjes is Nele de winnaar van de avond en Tim verliest op het nippertje van Boba. Toen moesten we wel gaan slapen want de sfeer was natuurlijk helemaal verpest ;).

De volgende morgen blijkt dat slapen op een trein best meevalt, zonder het lawaai en het heen en weer schudden gerekend. We slapen zelfs zo lang dat we ons moeten haasten om de eerste stop van die dag te halen. We genieten van de frisse buitenlucht en alle plaatselijke bewoners die op het perron hun zelf/vers gemaakte etenswaren verkopen. Hier ontmoeten we zelfs een local die een pennenvriend beweert te hebben in Edegem. Tanden heeft hij niet meer, Engels spreken kan hij wel. Speciaal volkje toch.

Daarna is het tijd voor ons dagelijks ochtendritueel, de douche. Lees: ons wassen met vochtige babywashandjes in de te gore toiletten. Zo hebben we toch een fris gevoel en brengen we onze dagen op de trein niet al te stinkend door.

De dag is goed gevuld met dutjes doen (voor Nele dan toch), naar buiten turen, verslagjes schrijven, boekjes lezen...We vervelen ons niet. Die avond wordt Uno ingeruild voor Duraq, een typisch Russisch kaartspel. Dit was echter iets ingewikkelder dan Uno waardoor we even tijd nodig hadden het spel te begrijpen. Toch blijken we niet zo slecht te zijn, waardoor Sveta en Boba zichzelf ook meermaals Duraq (=zot) mogen noemen.

De kilometers en uren vliegen voorbij en we zitten al aan dag 3. Ondertussen hebben we per trein reeds 3 tijdszones overbrugd, er moeten er echter nog 2 volgen. Ondanks we bij het naar buiten kijken nog steeds dezelfde bomen en houten huisjes zien, vervelen we ons toch niet en vinden we allerlei bezigheden om de tijd te doden waaronder natuurlijk enkele spelletjes Uno en Duraq. Bij een stop op het perron kopen we lekkere klaargemaakte aardappelen (voor minder dan 1 euro) en vers brood want de noedels beginnen toch een beetje tegen te steken. 's Avonds eten we ons gevieren gezellig samen en maken we voor de 3e dag op rij kennis met de vrijgevigheid van de Russen. We mochten onze minute-soepjes niet klaarmaken en kregen in de plaats een lekker avondmaal met aardappelen, vis, salami en tomaten. Russen eten werkelijk bij alles mayonaise dus dit mocht zeker ook niet ontbreken. Gezellig en enorm blij dat we bij deze lieve mensen terecht gekomen zijn. We zeggen duzend keer Spasiba (bedankt) omdat ze ons niet laten verhongeren. 's Avonds laat maken we nog een lange stop in Novosibirsk. Zelf hadden we nooit verder durven komen dan het perron uit schrik voor het missen van onze trein, maar Boba neemt ons mee en laat ons het prachtige station zien. De mooie grote inkomhal en prachtige fontein buiten zijn het bekijken waard. Terug aan de trein aangekomen trekken we enkele familiefoto's met Sveta en Boba in de regen en vluchten weg van de koude onze coupé in.

We leven nog steeds in het ritme van Moskou. Sveta vond echter dat het tijd werd dat we ons aanpasten aan de lokale tijd. Om 7uur 's morgens maakt ze ons wakker: 'Tim, Nele adaptation 11 o clock' dus passen we maar gelijk onze uurwerken aan. Tijdens het ontbijt wisselen we emailadressen uit want Boba verlaat ons vandaag, wij blijven nog een dagje zitten. In ruil krijgen we wel een nieuwe bewoner, Maxim, maar deze blijkt minder sociaal te zijn en een luide snurker dus de nacht die volgt is niet onze beste. Niet heel erg want de volgende morgen bereiken we vroeg onze bestemming, Irkutsk...

Groetjes

Nele & Tim

REACTIES

Lies zegt 213 dagen 16 uur geleden:

WOUW!! Dit ziet er een hele ervaring uit. Door 5 tijdzones... Dan heb je gewoon een jetlag van op de trein te zitten.
Ziet er alleszinds mega leuk treinritje uit. Ik ben alvast klaar voor een spelletje Duraq (te minste als je de regels nog kent eens je hier terug bent.)

Chris Fret zegt 214 dagen 7 uur geleden:

Hallo Nele en Tim,
leuk om te lezen die verslagen, zo reizen wij een beetje met jullie mee.
Wij hadden een leuk weekend in Berlijn met Guido en Marina (zonder Guido en Rachel, want zij had de eerste avond haar voet gebroken). Dus met vieren hebben wij er het beste van gemaakt en dat is ons denk ik goed gelukt. Jullie zijn natuurlijk dikwijls ter sprake gekomen. Uw ouders Nele, hadden het begrijpelijk een beetje moeilijk met het feit jullie zolang te moeten missen, maar zij zien al uit naar het weerzien in Nieuw-Zeeland.
Groetjes en ik ben al nieuwsgierig naar de Chinese verhalen.

Cara zegt 221 dagen 16 uur geleden:

Ziet er leuk uit zo te lezen !!!

Moskou

Brussels Airport: PLING 'Passengers Nele Smet and Tim Moonen please report to Gate 59' Of we even met de security mee wilden lopen, het betrof onze bagage....

Onze campingaz C470 hebben we dus al mogen achterlaten op de luchthaven. Gelukkig was het dat maar! Inderdaad, eigenlijk hadden we dit moeten weten. Hopelijk blijft het dit jaar bij deze ene domme fout en komen we verder niet meer in aanraking met 'the law'.

Na een aangename vlucht en een vlotte transfer in Helsinki volgt een minder aangename vlucht met een kleiner toestel richting Moskou. Minder aangenaam voor de oren welteverstaan, over het eten hebben we niet te klagen. (voor de insiders: broodje kip met mozzarella & pesto!)

Eenmaal de douane gepasseerd (vlot, vlotter, vlotst) vinden we makkelijk de weg naar de shuttle trein die ons naar Moscow-City moet brengen, alles staat hier immers nog in het Engels aangegeven... Licht anders wordt het wanneer we aankomen in het zogenaamde Belloruskaya treinstation. Gezien al het Engels uit het straatbeeld verdwenen blijkt vinden we de weg naar het gelijknamige metrostation niet. Na een 10-tal minuten ronddwalen, besluiten we onze eerste Rus aan te spreken. Voor deze eerste keer gaan we voor het minder gevaarlijke type, een bewakingsagent van een kantoorgebouw.

De metro ingang bleek dan toch niet zo moeilijk te vinden en even later maken we kennis met de 2de drukste metro ter wereld (na t'Stad). Voorbereid als we zijn weten we dat we de bruine metrolijn (Circle-Line) moeten nemen naar Kurskaya metrostation. Gelukkig maakt het niet uit welke richting we nemen, gewoon 6 stops tellen en afstappen (tof, zo'n Circle Line).

Al bij al valt onze eerste kennismaking met de stad reuze mee en vinden we makkelijk onze Hostel terug. Onze thuis voor 4 nachten blijkt klein maar gezellig. We liggen op de kamer met een Japanse vrouw en worden geadviseerd onze deur 's nachts dicht te houden. De rosse hostelkat Fox is dan erg actief en terroriseert graag de slapende gasten door op hoofden te springen, ok dan! Later die nacht krijgen we nog het gezelschap van een verwarde Roemeen. Hij blijkt onze Japanse vriendin te kennen maar er klopt duidelijk iets niet. Ze communiceren in heel slecht Engels maar flarden van het gesprek vallen wel af te luisteren: I could not find you at the airport. Visa no good. The hostel was hard to find. We zullen het nooit weten maar ons lijkt het toch louchen barry te zijn. De volgende dag blijkt dat beiden in Moskou zijn voor de marathon op zondag. Ze stellen zich voor als amateurs maar hun tijden (rond de 3 uur!) en uitrusting doen anders vermoeden.

Na die eerste nacht verhuizen we naar een grotere kamer. Ook hier leren we de andere backpackers snel 'kennen'. Een voordeel van een kleine hostel! Tof om na een dagje sightseeing thuis te komen en met andere buitenstaanders over de stad te kunnen praten. Die eerste 4 dagen moeten we wel al tot 7 keer toe onze volledige plannen & reisroute uitleggen. Irritant op den duur maar vermoedelijk gaan we ons hier bij moeten neerleggen. Where are you from and where are you going blijft gespreksonderwerp nr 1 onder de rugzaktoeristen...

Moskou dus:

We beginnen zoals de gemiddelde toerist bij de meest gekende plaats. Het Rode Plein!! We bezoeken Lenin's Tombe (Goed bewaard gebleven die mens trouwens !!) St. Basils Cathedral en GUM warehouse. We lopen wat rond en bekijken de opties om onze opdrachten in Rusland uitgevoerd te krijgen (smiley). In onze hostel vonden we een, weliswaar slecht, stratenplan van het centrum waarin enkele wandelingen beschreven stonden langsheen de belangrijkste bezienswaardigheden. Met behulp van deze kaart krijgen we al 2 dagen goed gevuld. Het Kremlin bezoeken we vaneigens. Hier laten we ons vangen door extra te betalen voor het museum binnenin het Kremlin met de kroonjuwelen van de Russische Tsaren. Helemaal niet ons ding maar het feit dat dit museum de grootste collectie Faberyayo eieren ter wereld bevat lokt ons toch naar binnen. Jammer maar helaas. Hopelijk blijft het dit jaar bij deze ene domme beslissing.

Verder bezoeken we o.a. het voormalig hoofdkwartier van de KGB, Opera's en pleinen. En Orthodoxe kerken natuurlijk, massa's. Enkel op het domein van het Kremlin zijn er al een 5-tal te bezichtigen. Er is er maar eentje in heel de stad die toch een beetje in de buurt komt van onze Antwerpse Kathedraal, de Cathedral of Christ Saviour. Recent (2000) gerenoveerd en echt een pareltje. We zwerven hier wat rond en zijn heel even getuige van een Orthodoxe misviering, heel euhm... apart!

Op maandag besluiten we een tip van 2 mede backpackers te volgen en bezoeken we een klooster net buiten het centrum. Toen we met de hulp van hetzelfde stratenplan het klooster niet vonden werd voornamelijk Tim even slecht gezind op de wereld in het Russisch. Gelukkig kon een eerste reiscrisis op het nippertje door Nele vermeden worden door (het moet gezegd, met de nodige dosis geluk) een geografische ingeving. Het kloostertje is wat men noemt pittoresk, zeker de moeite waard. Naast het klooster ligt er dan nog een begraafplaats voor de Russische beau monde. We bezoeken er o.a. het graf van Yeltsin, Chroestjov en Stalin's vrouw, maar erg lang blijven we niet want een Engelstalig plan is er niet te vinden en aan de Russische opschriften hebben we niets. De meeste info halen we nog uit het volgen en afluisteren van een gids. Toen echter uit zo'n groep een Amerikaanse vrouw het nodig vond om een praatje te komen maken, op typisch Amerikaanse wijze, vertelde dat ze alles wist over 'Shipping Lines' en ze vervolgens ICL NIET kende, zijn we nog net vriendelijk gebleven en lieten we ook het kerkhof voor wat het was.

We sloten de dag af met de beklimming van een heuvel waarop je een zicht kreeg over de stad. Op drie dagen hebben we heel wat gezien, maar toch kunnen we ons niet aan de indruk ontdoen dat er in Moskou toch minder te beleven valt dan in de meeste andere steden die we ooit al bezocht hebben. Vermoedelijk ligt dit echter aan ons en aan het feit dat we geen fluit van de taal begrijpen. Niet getreurd, de belangrijkste zaken hebben we ongetwijfeld op de gevoelige plaat vastgelegd!

De Russen zelf lijken veelal nors en gesloten. Ons viel vooral het grote aantal zieners op. Een ziener is een stoer, eerder louche type (meestal mannelijk) die voornamelijk op hoeken van straten en pleinen vies staat te zien. Dat wij beiden echt wel anders gekleed lopen dan de gemiddelde nette rus zal hier natuurlijk niet veel aan helpen. Toch voelden we ons eigenlijk nooit bedreigd of onveilig. Er loopt hier genoeg politie rond en ook de verhalen over toeristen die bijna constant worden gecontroleerd lijken ons overdreven. Het communisme is hier echt wel verleden tijd!

Nog opmerkelijker: de rus en zijn bier. Op elk tijdstip van de dag lopen mannen hier met bier over straat. Open en bloot dronken worden, het lijkt een nationale sport. Zelfs mannen in maatpak 's morgens op weg naar het werk (dat vermoeden wij toch)! Tim heeft alvast één voorstel voor wanneer hij binnen een jaar terug mag beginnen werken...

Op dinsdag beginnen we dan aan het volgende hoofdstuk: de Transsiberische spoorweg Moskou-Irkutsk

Zoenen Nele & Tim

ps: wegens communicatie problemen hebben we vorige week zondag 12 september neef JayJay geen gelukkige verjaardag kunnen wensen!! Bij deze een gelukkige verjaardag gewenst, maak er een fijne dag van... Hopelijk is het ons vergeven, op de kado zal je wel nog even moeten wachten ;-)

REACTIES

Lies zegt 213 dagen 16 uur geleden:

Jullie zijn al lang ergens anders, maar toch nog even zeggen dat jullie eerste deel er al zalig! uitzag.
Ik ben er nu wel niet helemaal uit of een citytrip naar Moskou een aanrader is, maar dat hoor ik binnen een jaar dan wel nog eens (na alles wat jullie dan hebben gezien)...

Peggy zegt 217 dagen 4 uur geleden:

Hoi Tim, Allee voor jou geen conventionele ritjes naar Moskou volgend jaar, heb ik begrepen? Geniet van jullie wereldreis en laat de leuke verslagen maar komen. Zalig om de dag mee af te sluiten. Groetjes Peggy

marc de daele zegt 225 dagen 13 uur geleden:

beste nele, beste tim. marc dd volgt jullie wereldreis. Geniet er maar van en tot in beijing

pé en nina en linn zegt 226 dagen 1 uur geleden:

hey reizigers,moskou ziet er al geslaagd uit!!
geniet van jullie trip in den trein !
wij kijken al uit naar de volgende verhalen en gebeurtenissen !!
geniet er van hé!

Cara zegt 226 dagen 11 uur geleden:

Heel leuk geschreven !!

Leve de zieners!! Die mannen zou ik ook viseren. Toch chance dat den Tim zijne bril teruggevonden heeft ;-)!!

X C.

Bee Van Eecckhoven zegt 226 dagen 15 uur geleden:

ik was er precies zelf bij, binnen een jaar zal ik wel het gevoel hebben een reis rond de wereld te hebben gemaakt!!
nonkel Andre en Betty

wendy zegt 227 dagen 7 uur geleden:

super om jullie avonturen op de voet te volgen ... spannend , big kisses

Sofie, Sven en Zita zegt 227 dagen 14 uur geleden:

Wij volgen jullie ook op de voet!!! Amuseer jullie en zorg goed voor elkaar XXX (Dit is mega spannend om te lezen!!!)

frank mortelmans zegt 227 dagen 18 uur geleden:

goed begonnen ikzelf volg jullie verhalen op de voet en weet dat het een hele belevenis is ze voorzichtig groetjes frank

Bedankt!!

rest ons enkel nog alle aanwezigen te bedanken. Wij vonden het alvast een tof feestje en zijn blij dat we op een deftige manier afscheid hebben kunnen nemen

Bedankt iedereen voor de kado`s (origineel & praktisch) Wij beloven alles opzij te zetten voor een speciale activiteit gedurende onze reis. We houden jullie hieromtrent op de hoogte

Bedankt familie voor de gezellige namiddag en ook voor de vlekkeloze organistatie van 'den toog'. Hierbij mogen we natuurlijk Marc (alone or together?) niet vergeten!!

Bedankt dj`s:
Jelle en Dieter 'ik vertrek binnenkort op wereldreis' Heidi (misschien volgende keer die platen toch langer dan 30 seconden laten spelen) Kenneth (assertief, maar dat mag) Tom ft. Michiel (de ontdekking van de avond) en natuurlijk de grote dj Poeno die speciaal na zijn set op laundry day nog even naar Zwijndrecht afzakte om zijn hit `Milk en Sugar` op het publiek los te laten

Enkele sfeerfoto`s kan je terugvinden onder 'Fotoalbums'...

Het aftellen is begonnen!

Nele & Tim

Reis om de wereld in 25 leuke momenten!

Allereerst: AWST staat voor After Work Stella Team. Het betreft hier een vzw opgericht voor en door de ICL mannen ter bevordering van de pintendrinkerië (=bangelijk!)

Die collega`s kwamen op de proppen met 25 opdrachten, dewelke, uitgevoerd en bewezen, harde valuta kunnen opleveren...

1. België - Ga met al je materiaal op de foto met kabouter Plop op Brussel Airport (hopelijk is hij aanwezig buiten het hoogseizoen)

2. Rusland - Neem een foto op het Rode Plein met een berenmuts op het hoofd en een bord in de hand waarop staat: 'From Russia with love'.

3. Rusland - Neem een foto op het Rode Plein met een berenmuts op het hoofd en een bord in de hand waarop staat: 'From Russia with love', dit keer naast een blonde bimbo die een rich guy from belgium zoekt to take her home...

4. Mongolië - Beoefen de nationale Mongoolse sport met een local: worstelen.

5. China - Doe kopstand op de Chinese Muur met je rugzak aan (en zonder uw traditionele bloot gat te tonen...)

6. China - Bewijs dat je met smaak een gefrituurd insect of reptiel gegeten hebt.

7. Japan - Ga op de foto met een klas Japanse schoolmeisjes in uniform.

8. Thaïland - Koop een 'echte' Rolex horloge op een nightmarket in Bangkok. Dat hoeft niet in Patpong te zijn...

9. Thaïland - Knuffel een Ladyboy met een Duvel in één hand. Je mag hem laten zeggen 'Me love You longtime'.

10. Thaïland - Eet een Thaise chili peper zonder dat er tranen uit je ogen rollen.

11. Cambodja - Bestuur zelf een fietstaxi in Phnom Penh.

12. Thaïland - Ga voor een Boeddhabeeld zitten of liggen in exact dezelfde houding als het beeld.

13. Maleisië - Vermits je Kerst hier viert, neem een foto in Kerstmanpak op het strand of voor de Petronas Towers.

14. Singapore - Vermits je Nieuwjaar hier viert, laat Nele een foto van je nemen in beschonken toestand. Je zou dat thuis ook zijn...

15. Nieuw Zeeland - Scheer een schaap.

16. Australië - Vermits je hier lang blijft, bewijs dat je een baard hebt laten groeien van minstens 1 maand.

17. Australië - Ga op de foto, uitgedost als lifeguard op Bondi Beach.

18. Chili - Ga op de foto met minstens 50 pinguïns.

19. Argentinië - Bewijs dat je een passionele tango gedanst hebt in Buenos Aires. Dat mag met Nele zijn.

20. Uruguay - Ga op de foto met een Uruguayaan en vraag hem een bordje vast te houden waarop staat: 'World Cup 1990: Belgium - Uruguay 3-1'

21. Brazilië - Test je lenigheid na al die maanden en dans de capoeira.

22. Bolivië - Zwem naakt in het Titicacameer. Maar bedek aub uw kroonjuwelen...ijle lucht op +3000m hoogte doet namelijk nogal rare dingen met het menselijk lichaam.

23. Peru - Bewijs dat je naar een Peruaanse barbier bent gegaan voor een knip- en scheerbeurt. Het mag trouwens nog steeds die baard zijn die je in Australië gekweekt hebt.

24. Spanje - Laat een foto nemen met 'churros' in beide neusgaten en een matador hoedje op je hoofd.

25. België - Ga op de foto met een (dure) Stella Artois op Brussels Airport want thuis is waar je Stella staat...

Elke gehaalde opdracht gaat ons 1 € opleveren per ingeschreven deelnemer. Bewijzen (foto`s of filmpjes) zullen ook steeds hier op onze blog gepost worden.

Natuurlijk vinden wij dit een tof idee!!

Heb je daarom ook een opdracht die je ons graag wil zien uitvoeren, en heb je hier één of enkele symbolische € voor over, mag je deze steeds op onze blog posten. (Wij beslissen dan wel of het geboden bedrag ons de moeite waard is, of wat dachten jullie!)

Indien je volledig akkoord gaat met bovenstaande opdrachten (deze worden btw mogelijks nog aangevuld doorheen het jaar) mag je ons dit ook steeds laten weten, dan bezorgen wij jullie de contactgegevens van de secretaris van dit initiatief!

Bedankt collega`s!!!

Nele & Tim

REACTIES

Filip zegt 222 dagen 4 uur geleden:
Goe bezig kerel ! Al minstens 2 opdrachten in de pocket. Over opdracht 3 zal nog zwaar gediscussieerd worden want uw verovering heeft op het eerste zicht meer weg van een poetsvrouw dan van een bimbo die een rich guy from Belgium zoekt. We zullen dit moeten delibereren vrees ik.
@ Sofie : Tim weet dat hij super-collega`s heeft, hij zegt het alleen te weinig ...:-)

Sofie zegt 236 dagen 18 uur geleden:
Hey Nele en Tim,

De apotheek komt ook op de proppen met een opdracht voor jullie!!!!

Hier de uitdaging...
In elk land (en ik tel 22, maar Chili heeft enkele delen lol) dat jullie een foto kunnen trekken van een apotheek (binnen of buiten) MET apotheekteam, mss een kleinigheidje kopen een condoom ofzo ;p. Gaat er voor jullie een euro in het spaarpotteke in de apotheek! En we zijn tot nu toe al met 8 die meedoen... Kunnen jullie rekenen? Ik zou zeggen veel succes!!! Sven, Zita en Ik gaan jullie ook aanmoedigen voor de andere 25 opdrachten ;p Dat spaarpotteke moeten jullie dan komen afhalen in Belsele binnen een jaarke!!! Amuseer jullie, zorg goed voor elkaar!!! En geniet ervan he!!! En heel veel succes!! XXXXXXXX

Sofie De Donder zegt 244 dagen 19 uur geleden:
Hey Nele en Tim,

Seg Tim wat heb jij super-collega`s zo`n geestig idee!!! Echt super!! Kijk al uit naar foto`s... Nele van het apotheek-team zo niks inventiefs verwachten he.... Maar ik bespreek wel eens of we niet gezamelijk meedoen!!
Groetjes en ik tel al mee af met jullie... SPANNEND!!