Aangekomen in de hoofdstad zoeken we, na weeral een veel te lange busrit, onze weg naar het appartement van onze volgende couchsurfer host. Cate, een Amerikaanse freelance fotografe die al meer dan 3 jaar (samen met haar norse kat Magellan) in Buenos Aires leeft is zo vriendelijk om ons de komende dagen onder haar dak te nemen. Overdag heeft zij het druk met werken maar ‘s avonds maakt ze maar al te graag tijd voor ons vrij waardoor we enkele ludieke avonden in de Argentijnse grootstad meemaken.

Om ons van de stelling 'Stella is het beste bier ter wereld' te doen afwijken, neemt ze ons mee naar een plaatselijke pub die hun eigen bier brouwt. Deze speciale brouwsels konden ons zeker en vast bekoren maar het zijn toch niet de Stella's, Omers of Lindemansen uit België...Een andere avond die ons zeker en vast zal bijblijven is het benefietdiner voor Sumo! Nee we zitten niet terug in Japan, ook in Zuid-Amerika beoefenen ze Sumo. De Argentijnse afdeling wil graag naar Brazilië om deel te nemen aan het Zuid-Amerikaanse kampioenschap maar komt nog wat peso's tekort aangezien ze niet echt op steun moeten rekenen van de overheid. Het is een all you can eat Chankonabe (Japanse soep heel populair bij Sumo worstelaars) formule en dit met de gepaste animatie wat al snel uitdraait op een goeie ouderwetse Karaoke avond. Alvorens we afscheid nemen van de Argentijnse worstelaars wil Tim natuurlijk op de foto met de enige vrouw van het team. Je zou niet zeggen dat zij deze sport beoefent al ben ik er niet zo zeker van wie de winnaar zou zijn als het uiteindelijk op een duel zou uitdraaien?!

Buenos Aires is opgebouwd uit verschillende wijken. In het hartje van de stad heb je het Centro met de meest opzichtige, architecturale gebouwen. Rond het grote Plaza de Mayo vind je het icoon van de stad, het regeringsgebouw waar Evita des tijds haar optreden maakte. Een ander opmerkelijk gebouw in deze buurt is het Teatro Colon dat zeker en vast een bezoek waard is. Een gegidste rondleiding kost 3 keer meer dan het goedkoopste ticket voor eender welke voorstelling dus wij beslissen om wat cultuur op te snuiven. Wanneer blijkt dat er op zondag een gratis voorstelling is, zijn we zeker verkocht en nemen maar al te graag zo'n ticketje in ontvangst. We worden een dik uur geamuseerd door 4 violisten die werken van de grootste Argentijnse componisten (vraag ons niet meer dewelke) komen brengen. Dit in combinatie met het betoverende interieur zorgt voor een geslaagd cultureel intermezzo.

Recoleta is een andere toeristische trekpleister en dit omwille van het kerkhof en niet zo maar één. Hier liggen de grootste meneren en mevrouwen die ooit een dienst voor hun vaderland hebben bewezen begraven, waaronder ook Evita Perón. Het is duidelijk dat de mensen hier geld hadden want hun familiegraven zijn om ter grootste en mooiste. Jammer genoeg zijn in sommige families alle leden reeds gestorven want sommige 'huisjes' zijn er echt slecht aan toe. Kapotte ramen, spinnenwebben, ingestorte muren en nieuw leven dat zich vormt op de binnenplaatsjes tot gevolg. Hierdoor kan je ook gemakkelijk binnen kijken en de kisten zien liggen met zo'n 5 cm dikke stoflaag erop. Soms best wel aangrijpend als je daar plots een klein kistje ziet staan met een foto van een baby erop! Het enige graf waar je nog verse bloemen terugvindt is natuurlijk dat van Eva of Evita voor de vrienden. Voor de geïnteresseerden: het huisje er naast staat te koop! De vraagprijs echter is ons niet bekend.

Twee andere wijken die wij ook een bezoek brengen zijn La Boca en San Telmo. La Boca is de meest gekende door zijn kleine huisjes geschilderd in felle kleuren. De arme inwoners zochten hier hun toevlucht in de hoop werk te vinden in de haven, bouwden kramakkelige huisjes en schilderden deze in felle kleuren met de overblijfsels van verf die ze gebruikten voor de boten. Deze met historie gevulde buurt bestaat nu uit 3 hyper toeristische straten en het stadium van de Boca Juniors. Verder dan dit valt er niet veel te beleven aangezien de rest van de wijk gekend staat als een gevaarlijke, te mijden buurt wat wij dan bij gevolg ook doen. San Telmo daarentegen is de wijk van de kunstenaars en antiek handelaars. Wij slenteren wat rond op de wekelijkse markt en geven onze ogen de kost aan de tientallen kraampjes. Je vindt er echt alles: van juweeltjes tot kleren tot straatanimatie tot honderd verschillende maté tassen tot Garrapinada (lekkere gekarameliseerde nootjes).

Hiernaast heb je nog Palermo waar beginnende designers hun eigen boetiek openen en waar het bruist van de gezellige restaurants en cafés. Dit lijkt ons de ideale plaats om eens zo'n zwoele tango avond van dichtbij mee te maken. We gaan naar La Viruta een bar waar je eerst enkele lessen kan volgen en dan naar eigen hartenlust kan oefenen. We arriveren te laat voor de Milonga (een snellere versie van tango) lessen dus we drinken ons eerst wat goede moed in alvorens aan de Tango te beginnen. De basispassen vallen wel mee tot je dit iets sneller moet doen dan je gewend was. We trappen regelmatig op elkaars tenen (of die van anderen want er wordt ook gretig gewisseld van partners) wat natuurlijk wel logisch is als je gaat Tango dansen op wandelschoenen en teva's... We amuseren ons vooral in het tweede deel van de avond wanneer de meer ervaren mensen zich op de dansvloer begeven. Ook zeker wanneer de reeds gepensioneerde mannen de zaal afzoeken naar een groen blaadje om zich aan deze zwoele dans te wagen. Niet in hun ogen kijken is de boodschap want oogcontact maken is instemmen! Tim slaagt er toch in om een dame te strikken die er voor zorgt dat hij met glans slaagt in zijn opdracht van Argentinië. Na zo'n avond weten we dan ook weeral dat Tango niets voor ons is!

Na een 5 tal dagen verlaten we met een goed gevoel deze leuke stad die ze niets voor niets het Parijs van het Zuiden noemen want meerdere straten met de kleine bistro's deden ons terugdenken aan onze vele weekendjes in de Franse hoofdstad. Echter de ziektekiemen slaan voor de eerste keer gedurende onze reis toe. Tim voelt zich rot slecht en ziet het niet zitten om 18uur in een bus door te brengen. Cate is zo vriendelijk om ons nog een nachtje langer te laten blijven zodat hij op tijd zijn bed in kan kruipen. Ook Magellan, de asociale kater, keurt het goed want zo kan hij nog wat extra tijd doorbrengen op zijn favoriete plaatsje, Tim zijn slaapzak. Terwijl Tim ziek op de luchtmatras ligt zorg ik ervoor dat zijn levensdroom uitkomt: een voetbalmatch in Buenos Aires bijwonen. Velez Sarsfield neemt het op tegen Racing. Aangezien ze net kampioen gespeeld zijn doet de match er helemaal niet meer toe maar als ze winnen met 2-1 zit de sfeer er behoorlijk goed in. Vuurwerk, confetti, 40.000 supporters die uit hun dak gaan...het mag gezegd worden Tim heeft iets gemist!

De volgende dag gaat het gelukkig al een beetje beter dus we nemen afscheid van Cate (& Magellan met groot protest) en reizen verder richting het Noorden, Puerto Iguazu. We stappen uit de bus en merken dat het hier anders is, iets dat we niet meer gewend zijn...het is hier warm! Al snel gaan de lange broeken, mutsen en sjaals weer voor even in de rugzak en halen we onze korte broeken en T-shirts boven. Eindelijk weten we terug hoe zomer voelt!

De reden van ons bezoek zijn natuurlijk de bekende Iguazu watervallen. Sinds kort behoren ze tot de 7 wereldwonderen der natuur dus onze verwachtingen zijn hoog! We besluiten om er genoeg tijd voor uit te trekken en bezoeken ze 3 dagen, 2 dagen langs de Argentijnse kant en 1 dag aan de Braziliaanse. Aan de Argentijnse kant heb je verschillende wandelpaden die je tot boven, vlak voor en als je echt wil ook onder (via een boot) de watervallen brengen. Elk uitzicht is adembenemend. Overal zie je water met een hoge snelheid naar beneden stromen en dit in een prachtige natuurlijke omgeving van groen regenwoud. Een extra leuk iets aan dit park is dat er ook veel dieren te zien vallen. Zo zijn er honderden kleurrijke vlinders die continu om je heen fladderen, zie je coati's (we weten nog steeds niet wat het juist is maar het lijkt op een wasbeer met een snuit van een miereneter) bij de vleet, zagen we zeker 4 Toekans, tientallen roofvogels en hadden we geluk om een kolibrie vlakbij te zien fladderen. Toch moest het hoogtepunt van ons bezoek nog komen want we hadden de grootste der grootsten nog niet bezocht, de 'Garganta del Diablo' of vrij vertaald den Duivel zijn keel. Wat we hier zagen is moeilijk te beschrijven maar wellicht één van de meest indrukwekkende dingen die we tot hiertoe gezien hebben. Meer dan 6 miljoen liter water (gemiddeld voor het totaal der watervallen) dat per seconde naar beneden valt tegen zo'n hoge snelheid dat zelfs de rivier eronder niet zichtbaar is omdat een groot deel gewoon terug naar boven spat. Gelukkig dat we doorweekt raakten door het opspattende water, anders hadden we er nu nog staan kijken!

We wilden de watervallen ook graag uit de andere hoek bekijken dus we besloten een dag uitstapje te maken naar Brazilië. Hier krijg je meer een panorama zicht en kom je tot het besef dat het echt immens groot is. Jammer genoeg was er maar 1 wandelpad en viel er voor de rest niet veel te beleven. Zo was er geen apotheek of Capoeira school in het park aanwezig dus konden we jammer genoeg onze opdrachten voor Brazilië niet vervullen! Toch zijn we blij dat we de watervallen ook van deze kant gezien hebben want nu hebben we nog 4 extra stempels in ons paspoort.

Ze hebben niet gelogen, Iguazu verdient dubbel en dik zijn plaats tussen de 7 wereldwonderen!

Zoenen
Tim & Nele