Als afsluiter van ons bezoek aan Chili en om te bekomen van onze 5-daagse wandeling verkennen we het Chileens Patagonië een keertje per boot. We gaan op zoek naar 2 serieuze kleppers van gletsjers, krijgen een typische Chileense BBQ (lees enorm veel vlees) voorgeschoteld en varen uren door een enorm mooi berglandschap. Hier ontmoeten we ook een Spaans/Frans koppel Lucas en Lolo waar we het goed mee kunnen vinden. Na een gezellige avond met een paar Chileense wijntjes kunnen we het deel Chili met een goed gevoel afsluiten. Op naar een nieuw avontuur: Argentinië.

Een 8uur durende busrit brengt ons naar El Chaltén, onze eerste bestemming in Argentijns Patagonië. Als we na een kwartier de grens reeds bereiken, beginnen we volop ons hongergevoel aan te spreken want we hebben nog een appel, brood, kaas en ander etenswaar in onze zakken zitten. Uit vroegere ervaringen weten we dat eten meesmokkelen over een grenspost niet altijd een even goed idee is. Net op het moment dat we als een zot ons eten naar binnen beginnen te werken, laat een vriendelijke Chileen ons weten dat de Argentijnen helemaal niet moeilijk doen over een fruitvliegje meer of minder. Voor we het weten bevinden we ons op Argentijnse bodem zonder dat er maar iemand naar onze zakken gekeken heeft.

El Chaltén met zijn prachtig berglandschap staat vooral gekend bij klimmers die dit kleine dorpje een bezoek brengen en dit natuurlijk in het zomer-/hoogseizoen. Echter in deze tijd van het jaar is het er doodstil. Overal zie je cafés, restaurants, winkeltjes, hotels... één voor één gesloten. Een mens vraagt zich misschien af: wat ga je er dan in godsnaam doen? wandelen natuurlijk! De nacht voor we arriveren heeft het serieus gesneeuwd dus we bevinden ons in een waar winters landschap dat ons een kerstgevoel geeft (en dit hebben we al sinds lange tijd niet meer gehad). Er hangt geen wolkje aan de lucht en het zonnetje doet zijn werk: ideaal wandelweer dus. Mt Fitz Roy is de bekendste hier dus die moeten we zeker gezien hebben. Na een dik uur wandelen in zo'n 30cm krakende sneeuw krijgen we een eerste glimp te zien. Hij doet ons een beetje denken aan de 3 torens, gekend van onze vorige wandeling maar hij moet zeker niet onder doen voor hen. Gelukkig arriveerden we op tijd want zo'n kwartier later komt er een serieus pak mist opzetten en op 2 minuten tijd is hij en alles rondom ons gewoon verdwenen. We besluiten om terug te keren richting onze eveneens doodstille hostel, die wel open is maar waar we de enige gasten zijn.

De volgende dag wandelen we enkele uurtjes langer naar Laguna Torre. Alweer hebben we geluk met het weer want de mist klaart langzaam op en het zonnetje laat zich maar al te graag zien. We duiken een vallei in op zoek naar de Lagune met uitzicht op enkele torens (ja de torens zijn populair in deze streek). De wandelspirit ontbrak mij een beetje vandaag, maar enorm blij dat Tim mij heeft mee getrokken (niet al te letterlijk nemen) want het uitzicht aan de Laguna was weeral meer dan de moeite waard. Besneeuwde bergen en bossen, stromende riviertjes, blauwe stukken ijs afkomstig van een gletsjer die uitmondt in het meer en dit omgeven door hoge rotsachtige pieken...een waar kerstplaatje.

We laten El Chaltén voor wat het is en keren terug naar El Calafate, gekend om het Los Glaciares NP en meer precies de Perito Moreno gletsjer. Deze enorme, indrukwekkende gletsjer staat overal hoog aangeschreven als niet te missen. Om een idee te geven hoe groot hij is: we hebben geen enkele foto kunnen trekken met de volledige gletsjer er op, zeker straf als je weet dat onze camera een breedbeeldlens bezit (oké misschien niet de beste, maar het is er toch een)! We brengen hem eerst een bezoekje van op het water. Een boot voert ons gedurende 1uur langsheen de muur van het donkerblauw gekleurd ijs. Hierna wandelen we de verschillende paden af zodat je de volledige gletsjer uit verschillende hoeken kan bekijken. Wanneer je een stuk ijs in het water ziet vallen dit gepaard gaande met een oorverdovend geluid, sta je toch even aan de grond genageld.

In El Calafate brengen we enkele gezellige avonden door met Lucas en Lolo die ook in dezelfde hostel verblijven en samen bezoeken we het Lago Argentina op zoek naar Flamingo's (ook wij wisten niet dat deze kunnen overleven in dergelijke koude klimaten). Met succes want we zien zo'n 20 roze exemplaren in het water staan maar niet op 1 poot zoals wij ze gewoon zijn in de Zoo van Antwerpen.

We reizen verder Noordwaarts. Een 24uur durende busrit later bevinden we ons in Puerto Madryn, gekend voor zijn walvissen, pinguïns, orka's, zeehonden... een paradijs dus! Natuurlijk zijn we niet in het juiste seizoen om deze allemaal te kunnen zien maar als de hostel eigenares ons laat weten dat vandaag het walvisseizoen start, krijgen we goesting om direct op de uitkijk te gaan staan. De beste manier om deze dieren te spotten is naar een strand te gaan 20km van de stad vandaan en dit bij hoog tij. Zo gezegd zo gedaan, de volgende dag huren we een fiets en gaan we op verkenning. In het dorp maken we al snel 2 harige vrienden, Dollie en Grande genaamd die samen met ons 'ballenas' gaan zoeken. Als we een heleboel mensen op het strand zien staan, weten we al snel waar het te doen is. We zijn er nog maar net en we zien al zo'n beestje (tussen 12 en 16 meter lang) voorbij zwemmen en dit op zo'n 10 meter afstand. Naast hun vinnen, staart en rug krijg je ook de snuit te zien wanneer ze om de paar minuten aan het oppervlak komen ademen. Zo blijven we een paar uur vol enthousiasme naar deze immense, indrukwekkende dieren kijken. Op de terugweg stoppen we aan een hoger gelegen uitkijkpunt waar een moeder en haar kalfje één voor één boven water komen ademen. Als we na een paar serieuze 'bonken' te horen de zee beginnen afzoeken zien we 3 walvissen hun bekende salto's maken. Ze komen hoog boven water en laten zich met een smak vallen wat dus het geluid geeft dat wij al enkele keren hoorden. Een betere afsluiter konden we ons niet indenken, jammer genoeg was net de batterij van onze camera plat zodat we jullie geen bewijzen kunnen tonen. Het spotten van deze Zuidkapers wordt bij deze toegevoegd aan de hoogtepunten van onze reis!

Aan de andere kant van de stad vind je een zeeleeuwenkolonie die ook het bekijken waard is. Sportief (of gierig omdat we niet willen betalen voor een tour) zoals we zijn nemen we de volgende dag de fiets richting Punta Loma, het reservaat waar deze beestjes te zien zijn. We dachten dat het zien van walvissen dit schouwspel zou overschaduwen, maar neen hoor. Zet een 50 tal brullende zeeleeuwen bij elkaar in een mooi landschap en je krijgt een waar spektakel. Wanneer we 1 verdwaalde pinguïn zien jagen naar vis mogen we zeker niet klagen. Op de terugweg zien we in de verte nog 2 walvissen spelen door hun vin continu op het water te slaan dus opnieuw vandaag was het een geslaagde dierendag.

De Chileense vulkaan heeft voor ons beslist dat we het Westelijk deel zullen moeten laten varen, dus is dit het einde van Patagonië. We trekken richting het alom gekende Buenos Aires op zoek naar gekleurde huisjes, lekker eten en natuurlijk passionele tango avonden.

Zoenen

Tim & Nele