Na een korte vlucht dwars door Australie belanden we om 4u 's nachts in de luchthaven van Cairns. Daar zoeken we ons een knus bankje uit om nog een uurtje of 3 te dutten.
Dit lukt verbazend goed en wanneer de luchthaven om 7u wat begint te leven beginnen wij aan onze zoektocht naar een geschikte hostel. Onze Rough Guide fluistert ons in het oor dat er een hostel in Cairns bestaat waar je ook kan kamperen. Aangezien wij ons tentje nog lang niet beu zijn (bwah) en telefonisch vernemen dat we hier ook gratis wifi kunnen vangen, is onze keuze gemaakt.

Na enkele mislukte pogingen is het ons eindelijk gelukt, met Tropic Days vinden we een propere, toffe & goedkope hostel in Australie. De eigenaars zijn overdreven vriendelijk en jofel, maar al snel leren we dat de big business hier niet de hostel is, maar wel het boeken van tours (en het vangen van commissie daarop). Het moet gezegd, ze weten van aanpakken want zowat alle klanten boeken hun tour wat graag bij hen. Ook wij doen dit uiteindelijk (omdat we bij hen een kleine korting kunnen krijgen).

Na drie dagen uitrusten (in Cairns valt niet veel te beleven als je geen geld wilt uitgeven aan bungee, crocodile farms of cruises) beginnen we aan onze eerste trip naar het Great Barrier Reef (GBR). Al in Maleisie hoorden we over een maatschappij (Reef Experience) waar je, na een betalende trip, aan boord kan blijven om te werken in ruil voor kost en inwoon + gratis duiken (vrijwilligerswerk maw). We besluiten dit een kans te geven. Enkele dagen werken op een jaar moet kunnen, toch? Het plan: we blijven anderhalve dag aan boord als passagier (met 6 duiken) en blijven dan nog 2 nachten extra als hostie (dagelijks 2 duiken gegarandeerd, met optie op 2 bijkomende duiken afhankelijk van de grillen van de purser, een maritiem woord voor manager).

We hoeven jullie niet uit te leggen dat die eerste anderhalve dag veruit de beste was... In Australie is het de gewoonte dat je als gediplomeerd duiker enkel met je buddy het water inplonst, zonder gids dus. Het zou dus onze eerste ervaring worden om enkel met ons tweetjes te duiken. Met slechts 6 duiken op onze cv waren we hier toch niet helemaal gerust in... onterecht zou later blijken want wij blijken een pakske te kunnen duiken! Reef experience bezoekt een drietal verschillende riffen (slechts een fractie van de meer dan 2900 die deel uitmaken van het GBR). Hastings, Norman en onze favoriet, Saxon Reef. Bij elk rif heeft de maatschappij een drietal verschillende opties, zogenaamde dive sites. De kapitein beslist dagelijks, op basis van de weersvoorspellingen welke sites worden aangdaan. We beginnen onze trip op het Norman Reef. Het duurt niet lang of Nele's grote levensdroom komt uit, we zien onze eerste schildpad (Green Sea Turtle om precies te zijn). Iedereen gelukkig, eindelijk gedaan met dat gezaag! Wat ons meteen opvalt is het verschil in zichtbaarheid met onze duiken in Thailand. Hier is die toch een pak minder. Volgens sommigen een gevolg van de cyclonen in Januari, volgens anderen dan weer de opwarming van de aarde, volgens mij gewoon de schuld van de Aboriginals, wie zal het zeggen? We zien te veel om op te noemen die eerste paar duiken... Alhier een ruime selectie uit het aanbod, voor ons de meest spectaculaire vis(jes). Gewoon even googelen en u kunt ook alweer volgen. Whitetip Reef Shark - Grey Whaler Shark - Red Lionfish - Maori Wrasse (joekel van 2m) - Hawksbill Sea Turtle - Moon Wrasse - Giant Moray Eel - Buffalo Parrotfish - Giant Trevally (tijdens nachtduiken) en vele anderen. We volgen ook een vooraf uitgekiende strategie: vrienden maken op de boot die in het bezit zijn van een onderwatercamera! Zo geraken we als het goed is nog aan enkele foto's uit de onderwaterwereld in ons strakke duikerspak. Hopelijk binnenkort terug te vinden op onze nieuwe blog!

Dag 2 klokslag 13u worden we bij de lurven genomen door Tori, de purser van dienst. Tori is 19 jaar oud en tevens de dochter van de eigenaar. Ons eerste werknemer-baas gesprek begint een beetje met een valse noot. Tori tracht ons onder druk te zetten om een hostie T-shirt te kopen voor de belachelijke prijs van 15 AUD 't stuk. Op de koop toe zijn er enkel XL'ekes in het oranje verkrijgbaar. U weet dat we beiden erg zijn afgevallen, dus een XL t-shirt MOETEN kopen lijkt ons van het goede teveel. We weigeren en ons Tori neemt dat niet zo goed op. Een korte discussie later geeft ze het toch op, ze zal ons dan wel jobs geven waarbij we niet in contact met klanten hoeven te komen (wij vrezen het ergste). Achteraf blijkt dit allemaal blufpoker en doen we gewoon net hetzelfde werk als elke andere hostie aan boord. Gelukkig betert onze relatie met Tori al snel wanneer blijkt dat wij top hosties zijn (haar eigen woorden, wat een compliment!). De andere hosties, meestal tussen 18-20 lentes oud, houden er niet zo van hun handjes vuil te maken of zijn extreem traag, of nemen elke 10 minuten pauze voor het consumeren van een sigaret, ge kent dat wel. Staren is hun grote specialiteit, vooral naar afwas dan. De jeugd van tegenwoordig, die weten niet meer wat werken is! Onze ontluikende hostie carriere valt samen met het Paasweekend, wat een verkeerde keuze blijkt! De boot zit stampvol, een van de drukste periodes van het jaar. Gevolg is dus dat we lange dagen werken (van 5.30 tot 22.30 is het record) en slechts het minimum aantal duiken krijgen. Gelukkig zijn enkele van de echte crew leden meteen onze beste vrienden, zo kunnen we hier en daar toch nog wat plezier maken aan boord. Het duiken maakt wel alles goed, en uiteindelijk zijn we het erover eens dat Tori dat zo slecht nog niet doet voor haar leetijd. Papa mag trots zijn op zijn dochter! Vermeldenswaardig zijn de nachtduiken. Bij de meeste plaatsen die Reef Experience aandoet stikt het 's nachts van de Giant Trevally. Deze vissen zijn carnivorisch van nature en houden ervan te jagen dmv het volgen van de zaklampen van duikers. Rustig even schijnen op een klein onschuldig visje en voor je het weet is dat onschuldige visje opgevreten door deze 1.5m grote zotten. Je kan natuurlijk ook op het laatste moment wegschijnen om het visje in kwestie te redden (maar dat vergt verdomme perfecte timing ;-). Even ontstond er onderwaterpaniek toen er een Trevally of 5 op een door ons in het vizier gekregen schildpad vlogen, maar gelukkig blijken deze niet op het menu te staan! We hadden het onszelf nooit vergeten!

Na 4 lange dagen komen we oververmoeid weer aan in onze nieuwe thuis, Tropic Days. Hier lopen we Kai en Iris (bekend van het vorige verslag) tegen het lijf, wat een verrassing! Zij zijn vroegtijdig uit Darwin gevlucht omdat de nationale parken daar nog steeds onder water staan, zonder 4x4 valt daar weinig te bezoeken. Al snel realiseren we ons dat ook wij daar dus niet meer gaan geraken. Het heeft weinig nut veel geld uit te geven voor auto, trein of vliegtuig om uiteindelijk weinig tot niets te kunnen bezoeken. Kai en Iris plannen een tripje rond Cairns van 2 dagen alvorens zij richting Brisbane vertrekken. Of wij anders niet even meewillen? Gaarne! Zo hebben wij ook de kans het tropische regenwoud in Queensland toch nog een beetje te verkennen. Gezien we de huurauto met ons vieren bezetten kunnen we zelfs de prijs nog serieus drukken.

In 2 dagen bezoeken we Cape Tribulation (deed ons erg aan Zuid-Thailand denken) en de zogenaamde Tablelands ten westen van Cairns. Zeker geen slechte 'roadtrip', maar voor ons niet overdreven spectaculair. Vermoedelijk werden we wat regenwoud betreft al te veel verwend in Thailand en Maleisie, en wat watervallen betreft hebben we toch indrukwekkendere dingen gezien in Nieuw Zeeland. Klinkt een beetje arrogant... We hoopten op deze trip ook wat indrukwekkend wild te aanschouwen, maar helaas. De Saltwater Crocs gaven niet thuis (niet overdreven hard achter gezocht, want deze beestjes kom je liever niet van dichtbij tegen) en ook de Cassowary (loopvogel van 2m) bleek onmogelijk te spotten. Sommigen onder ons (lees: alle aanwezigen behalve mezelf) hadden wel het geluk een Platypus te zien in Tennant Creek. Al heeft Nele deze schattige rakker niet op foto kunnen vastleggen en is het dus niet officieel bewezen dat ze er wel degelijk eentje heeft gezien!

Ondertussn vielen weer enkele puzzelstukjes op zijn plaats, en konden we een nieuwe relocation deal vastkrijgen van Cairns naar Alice Springs (Red Center). Gezien we pas op 5 mei kunnen vertrekken hebben we nog tijd om voor 3 nachten als hostie terug te keren naar Reef Experience! Daar aangekomen staan enkele passagiers op het punt de kapitein overboord te kieperen. Wegens het 'slechte weer' heeft de boot al een volledige week niet bewogen. Jammer genoeg voor alle aanwezigen ligt hij dan nog op de saaiste dive-site denkbaar. Zelfs overdag is hier niet overdreven veel leven, maar vooral 's nachts is het huilen met de pet op. De kapitein van dienst bleek dan de eigenaar himself te zijn, en navraag leerde ons dat deze wel eens meer het 'slechte weer' inroept om het benzineverbruik wat te doen dalen... schandalig want deze trips zijn niet echt goedkoop te noemen! De volgende dag kwam er gelukkig een nieuwe kapitein aan boord... verlossing. Deze tweede keer bleek het hostie team wel mee te vallen. Dit in combinatie met een bijna lege boot (meer crew dan passagiers) maakte dat we wel tijd hadden voor extra duiken. In totaal doken we nu 24 (Tim) en 21 (Nele, enkele keren moeten passen wegens het opspelen van de sinussen) keer in het Great Barrier Reef, en dat kan al tellen. De laatste dagen maakten we kennis met Jean Michel (Jean-Mi voor de vrienden), een Fransman op pensioen die al meer dan 700 duiken op zijn naam heeft staan. Als speeltje had hij een videocamera meegebracht (totale waarde 4500 EUR!). Vermits hij alleen was, en enkel wij in het Frans met hem en zijn vrouw konden communiceren, vroeg hij ons of hij met ons mocht duiken. Hier zeggen wij natuurlijk niet nee tegen. Op het eind van zijn verblijf mochten we voor 5.5 GB aan video's kopieren. Momenteel missen we het juiste programma om deze af te spelen, maar zodra dit in orde komt ---> beelden op onze blog verkrijgbaar!

Zoenen

Nele en Tim