Enkele dagen voor kerst arriveren we in Kuala Lumpur, kwestie van al wat te acclimatiseren alvorens aan de grote festiviteiten te beginnen.

Het verschroeiende tempo van de eerste reisweken hebben we ondertussen laten varen. We permitteren onszelf al eens een uurtje meer slaap de laatste dagen... moet kunnen! We hebben in totaal 5 dagen uitgetrokken voor Maleisië´ s hoofdstad, en dat blijkt ruim voldoende. Op 3 dagen bekijken/bezoeken we alles wat ons belangrijk lijkt op een gezapig tempo, en (even belangrijk) slagen we in onze kerst-opdracht. We willen graag even kwijt dat we aan deze opdrachten eigenlijk al een hoop plezier hebben beleefd. Zo ook deze keer: in een kerstmanpak aan de Petronas Towers verschijnen garandeert je veel bekijks. Nog geen halve minuut later vragen 3 jonge snaken of ze even mee op de foto mogen. Snel gevolgd door zowat alle omstaanders. Met als top of the bill een vrouw die schuchter vraagt: 'Sir, are you free?' Goed gelachen alweer!

Ondertussen spreken we kerstavond. Heel vreemd allemaal want wij hebben helemaal geen kerstgevoel, in Maleisië doen ze daar allemaal zo niet aan mee (uitgezonderd de talloze grote shopping centra) . Ons kerstdiner bestaat uit enkele Chinese gerechten van een eetstalletje op straat. Oftewel een alternatief kerstfeest... Om 22u nemen we al afscheid van ons familielid van dienst, Angela, want we willen nog enkele uurtjes slapen voor onze... skypedate met de familie Smet om 3u 's nachts lokale tijd! De sfeer zat er daar al goed in, de aperitief had zijn werk gedaan en een live blik in de keuken leerde ons al snel wat er ginder ver op het menu stond. We vonden het natuurlijk extra leuk Lucas, Alexine, Emma & Billie te zien (én horen, bijna zo luid als hun mama's).

Op kerstdag trakteerden we onszelf op een daguitstap naar het Taman Alan NP. Een uitmuntende keuze want hier zagen we op 1 dag meer 'wilde' dieren dan in de voorgaande 3,5 maand samen. Die avond aten we Indisch, ons 2de kerstdiner met ons nieuw samengesteld gezin. Ook nu hebben we een skypedate, dit keer met de familie Moonen. De bomma en den bompa hebben de wondere wereld van Skype nu eindelijk ontdekt en vermoedelijk zullen er nog wel enkele sessies volgen tijdens hun hoogtestage in de heuvels rond Finestrat deze winter. Ook zagen we dat mijn broer om onduidelijke redenen meer en meer op zijn vader begint te lijken. De nieuwste aanwinst van de familie, Roxy genaamd, hebben we jammer genoeg nog niet mogen aanschouwen omdat deze zich momenteel nog bij haar draagmoeder bevindt! Jiri en Ranee, volgend jaar krijgen wij toch nummers 1 en 2 hé, omdat we een jaar hebben moeten overslaan?

Dag 5, eentje waar ik nogal hard naar heb uitgekeken! 's Morgens maken we een daguitstap naar Shah Alam, waar de grootste moskee van Azië staat. Hoewel dit erg imposant was en we daar de beste foto ooit van Nele en Angela hebben kunnen nemen (zeker checken) was dit natuurlijk niet de reden. Wat dan wel hoor ik u denken: ik had mij al enkele dagen goed gedragen, was erg braaf geweest en had door dit goed gedrag beide dames kunnen overtuigen naar het voetbal te gaan. Niet zomaar voetbal, neenee, dé finale van het Zuidoost Aziatische kampioenschap (google Suzuki Cup) tussen Maleisië en Indonesië Het nationale stadion daar kan 80.000 supporters herbergen en die waren er ook. Het openbaar vervoer was hier niet op voorzien waardoor we met een uur vertraging aan het stadion arriveerden. Gevolg: uitverkocht... Gelukkig bestaat ook hier een zwarte markt, we moesten onze tickets dan wel de volle 2,5 € duurder betalen!Alle 80.000 supporters hadden er bijzonder veel zin in, wat voor een fantastische sfeer zorgde. Dit alles zonder het nuttigen van één enkele pint (vreemd). De eerste helft trok werkelijk op geen fluit. Lachwekkend slecht voetbal, maar de fans vonden het allemaal wel ok. Twee van de betere acties kan je trouwens terugvinden in onze rubriek 'video', elders op de blog. Begin 2de helft wordt de wedstrijd een 10 tal minuten stilgelegd omdat de keeper van Indonesië (nen ongelooflijken blijter) aanhoudend een groen laserlichtje in zen ogen krijgt. Meteen na de hervatting scoort Maleisië maar liefst 3 goals op korte tijd, wat het Bukit Jalil Stadium doet ontploffen. Iedereen waant de cup al binnen (en terecht, de terugwedstrijd zou op een 2-1 verlies uitdraaien) en enthousiasme maakt plaats voor euforie na het laatste fluitsignaal. Ook één van onze doelen tijdens deze reis: sport(en) tussen de locals, check!

Met een goed gevoel verlaten we Kuala Lumpur richting Melaka, onze laatste stop in Maleisië. Melaka is ooit nog een hollandse kolonie geweest en dat merken we meteen, town hall staat daar bekend als Stadthuys (een weetje). De trend van Maleisie zet zich ook hier door. Weinig échte bezienswaardigheden maar gezellig, vriendelijk en fantastisch eten. Meer moet dat niet zijn voor een geslaagd einde van een geslaagd land!

Zoenen

Nele & Tim