Aan alle mooie liedjes komt een eind, zo ook aan onze passage door Beachy Thailand met Vins en Kimson. Na kort overleg beslisten we Thailand te laten voor wat het is en 1 dag na het afscheid meteen door te stomen naar Maleisie.

De afstand wat onderschat geraken we echter niet helemaal waar we willen geraken en die avond blijven we noodgedwongen overnachten in een grauw stadje niet ver van de grens. We dwalen wat rond in de straten op zoek naar een late night snack en worden opeens aangesproken door een local. Onze magen keren al want wij verwachten een poging ons in een taxi te krijgen of op zijn minst kaarten te moeten kopen voor het plaatselijke politiebal. Niets blijkt minder waar! Deze brave man zag gewoon een kans om zijn engels wat te oefenen en tegelijk 2 vreemdelingen welkom te heten in zijn land. Tot onze grote opluchting zet deze trend zich in heel Maleisie voort! Iedereen is vriendelijk, behulpzaam en er werden geen pogingen ondernomen om ook maar 1 eurocent uit onze zakken te troggelen... En het wordt nog beter. Hier en daar hoorden we al lof over de Maleisische keuken met zijn Chinese, Europese en Indische invloeden. Niks gelogen! Vooral de Indisch Maleisische gerechten kunnen ons bekoren. Geef ons maar elke dag Roti Canai als ontbijt!

Het is regenseizoen in Maleisie en vooral de Oostkust krijgt het dan hard te verduren. We beseffen al snel (na een Maleisische regenbui of 2) dat we daar dan weinig verloren hebben en stippelen een route uit langs de Westkust en Centraal Maleisie. Eerste stop: Alor Setar. De hoofdstad van de staat Kedah blijkt helemaal niet toeristisch. Dit ondanks enkele mooie gebouwen en 1 van de grootste moskeeen van het land. Maleisie is zoals jullie allemaal weten een islamitisch land, onze portie moskeeen hebben we ondertussen dus ook weeral gehad. Na deze culturele tussenstop vonden wij het alweer dringend tijd voor wat zon, zee en strand. We hebben nu een bescheiden kleurtje, dat moeten we onderhouden! Langkawi is hiervoor the place to be. We hebben geluk met het weer (ook een leuke trend in Maleisie, tenons du bois) Wat wil zeggen: niet te veel regen. We huren een brommer en verkennen hiermee op 1 dag eigenlijk het ganse eiland. Op Pantai Rhu, ons favoriete strand op Langkawi, zien we enkele arenden aan het werk tijdens de jacht. Eentje was zelfs zo vriendelijk om op het strand toe te slaan, op zo`n 100 meter van waar wij lagen. Een waar National Geographic moment! Na Langkawi namen we de ferry naar Georgetown oftewel Penang, een stad met een duidelijk koloniaal verleden. We bezochten al veel mooiere steden (weinig te zien hier) maar de gezellige sfeer rond de eetstalletjes des avonds was op zich toch ook weer een klein hoogtepunt voor onze reis.

Ondertussen zijn we 18 december, een van de meest belangrijke dagen van het jaar (dat weet iedereen). Een dilemma had ons de nacht ervoor wakker gehouden: zouden we in Georgetown blijven (geen reet te beleven) of zouden we een dag doorreizen (misschien niet de meest toffe activiteit op een verjaardag). We kozen voor optie B en werden beloond met het missen van een connectie waardoor we echt de ganse dag verprutst hebben. Lullig maar helaas! Gelukkig heeft een kaartje (dat ik al sinds 10 september meedraag maar nu pas mocht openen) heeeeel veel goedgemaakt.

Deze dag reizen bracht ons naar de Cameron Highlands, een 'station' in de Maleisische heuvels ooit opgericht tijdens Engelse bezetting om de hitte op het vlakkeland te ontvluchten. Nu vooral bekend voor zijn theeplantages en aardbeikwekerijen. Gezien wij beiden officieel woonachtig zijn te Melsele, de wereldhoofdstad van de aardbei (en Miss aardbei) waren wij 'not impressed'. Waar we dan wel weer impressed van geraakten was de bekliming van 1 van de heuvels. Een ware klauterpartij, zonder twijfel de lastigste (en natste) trek die we tot hiertoe voorgeschoteld kregen. Op de top worden we aangesproken (en bewonderd voor onze prestatie) door een Maleisische familie. Deze bieden ons een lift aan naar de dichtsbijzijnde theeplantage. Deze familie was op 2-daagse vakantie naar de Cameron Highlands en had duidelijk de tijd van hun leven. We werden helemaal vrolijk en goedgemutst van zulk enthousiasme en vriendelijkheid, de lastige klim was meteen vergeten!

De volgende dag rijden we per minibus naar het Taman Negara NP. Op deze bus leren we Angela kennen, een vriendelijk Zwitsers meisken uit Luzern. Angela blijkt zowat hetzelfde programma dan ons gepland te hebben en zal dus enkele dagen onze reispartner worden, zo gemakkelijk gaat dat onder wereldreizigers! In het Taman Negara komen we enkele oude bekenden tegen: bloedzuigers. Onze vrienden uit Thailand hadden echter gekweekt en waren ondertussen ook een beetje gegroeid, vreselijk! Op het einde van de dag (anders wel een fijne wandeling) heb ik het wedstrijdje om-ter-meeste-beten afgetekend gewonnen met 3 tegen 1 voor Angela en 0 voor Nele. Het aantal rakkers die we van onze schoenen/broek hebben weggeplukt zijn echter niet te tellen... Een tweede dag van`t zelfde zagen we eigenljik niet meer zitten dus werd er besloten een dag vroeger naar Kuala Lumpur (KL voor de vrienden) te vertrekken. Onze avonturen in de hoofdstad houden we jullie nog te goed...tot het volgende verslag.

Prettige feestdagen!!

Nele & Tim

ps, onder videos kan je wat beeldmateriaal terugvinden aangaande enkele opdrachten!

REACTIES

kirste zegt 115 dagen 14 uur geleden:
Kevin en ik wensen jullie een heel gelukkig nieuwjaar!!! beter laat dan nooit he.

Anneke zegt 120 dagen 16 uur geleden:
Het is echt super leuk dat jullie zo`n blog bijhouden en wat een leuke foto`s!
Hopelijk hebben jullie een super mooi oudjaar gehad
Dikke kussen van de wase ladies :)

Zita, Sven en Sofie zegt 122 dagen 4 uur geleden:
Gelukkig nieuwjaar he!!! En geniet van elk moment!!! xxx

Anita zegt 122 dagen 14 uur geleden:
Nele & Tim, een super 2011 met nog vele National Geographic momenten !

lies en jelle zegt 123 dagen 16 uur geleden:
Nele en Tim, van harte een zalig 2011 gewenst met nog meer ongelofelijke avonturen! De wereld ligt dit jaar meer dan ooit aan jullie voeten!! en maak ons maar verder jaloers met de blog ;-)

alexine zegt 127 dagen 15 uur geleden:
ik heb heel jullie verhaal voorgelezen aan mama , het was vermoeiend ! :) ik mis jullie ... ik zou nooit zo\`n beten willen hebben . dikke kus van alexine