Voor het volgende verslag doen we beroep op een gastschrijver! Geniet ervan zolang het nog gratis is want deze man zal in 2019 de Nobelprijs der literatuur winnen met zijn nog te schrijven roman getiteld: Guy...

‘Snel, veilig en comfortabel' zo vertelde de folder van de catamaran die ons (Kim&Vincent) van het vasteland tot bij de op Koh Tao residerende trotters (Nele&Tim) zou gaan brengen. Wat het welsiwaar vergat te melden was ‘ Alsook 100 % garantie op overgeven!' wat geschiedde. Kermit de kikker groen gingen we van boord op zoek naar het ontvangstcomité. Een zeer mager manspersoon zwaaide ons toe. Beleefd als we zijn, gebruikten we onze kotszakjes om het onbekend individu terug te groeten. Bij het naderen der kaai herkenden we Nele Smet zodat we na logische deductie konden opmaken dat de rakker aan haren zijde Tim moest wezen.. Het was duidelijk dat deze z'n obese periode al dan niet tijdelijk achter zich had gelaten en dit door middel van stevig stappen en het laten van dikke pinten. Een hoopvolle wetenschap voor velen van ons.

Zoals u eerder kon lezen hadden T&N net hun duikbrevet gehaald (ik verklap wel de uitslagen: Tim 96%, Nele 92%) en aangezien wij er een lange dag hadden opzitten werd er vooral wat gerust en gedronken op het strand. Het erg charmante eiland deed namelijk vooral dienst als ontmoetings - en doorreisplaats zodat we de volgende avond de planning konden opmaken voor de komende dagen en dit in gezelschap van onze nieuwe vriend ‘65 cl chang pils'. Dat Tim het niet meer gewoon was een pintje te nuttigen, werd duidelijk aan de hand van s'mans' queeste naar de WC. Of hij deze daadwerkelijk ooit gevonden heeft, bleef onbekend.

Een combinatie van frisse en houten koppen maakten zich klaar om de tocht aan te vangen naar het eiland Phuket gelegen aan de andamanse zee. Onze magen kozen er een vaartuig uit hetwelk ons veilig en kotsplekvrij naar de bus zou brengen. De ‘zou' is op z'n plek want de Thai zouden de Thai niet zijn, mocht er niet eerst nog een nutteloze tussenstop worden gehouden in Surathani alwaar er overgestapt moest worden naar een minibus. Deze stamde nog uit de tijd dat koning Rama IX Bhumibol (flaporen, ziekenkasbril maar überpopulair en die dag ervoor 84 lentes jong geworden) in de wieg lag wat al snel het ergste deed vermoeden. Een regenmoesson had het namelijk op Phuket en omstreken gemunt wat de rit een partij bemoeilijkte. Zeker toen de ruitenwissers het begaven en onze chauffeur er niets beter op vond om het raampje open te doen en manueel de regen te verwijderen dmv regelmatige veegbewegingen met de mouw van z'n colbert . Iedereen was danook dolblij toen we met een drol in de broek maar toch ook vooral zonder kleerscheuren, konden uitstappen aan de plek waar we met Antione hadden afgesproken. ‘Wie is Antoine'? hoor ik u, trouwe lezer van deze blog , denken. Antoine is een symphatiek oud-collega van Nele Smet's vader die 15 jaar geleden vanuit Frankrijk naar Phuket emigreerde met z'n familie. Hij was zo gastvrij om ons kostenloos bij hem thuis te laten verblijven alwaar we snel kennis maakten met diens vrouw en Milf Michelle, de kinderen Lou & Lee en de grootouders Loïc (Lolo) en Claudine (gewoon Claudine). Antoine lanceerde nogal verdacht snel het voorstel om de volgende avond naar de bekende rosse buurt Patong te trekken. Een uitstekend idee! Eerst nog de stranden van Phuket noord verkennen met behulp van onze privé chauffeuse slash vreselijk lief mens Claudine. De realiteit leert ons dat na de tsunami de meeste gebieden razendsnel zijn heropgebouwd omdat toerisme nu eenmaal van god's (Budha's) belang zijn voor de Thai maar in het noorden van Phuket kon je toch nog enkele sporen van verwoesting gewaar worden. Op het strand van Nai Jiang mocht Tim nog z'n opdracht tot een goed einde brengen door een rode peper te consumeren. Hij deed dit vooral in het begin met verve maar kreeg het nadien tot z'n eigen verrassing een beetje lastig.Grappig. Na een fixe wandeling en verkenning van fauna en flora, kwamen we terug thuis waar we al warm werden gemaakt met verhalen van Patong ervaringdeskundige grand-père Loïc ( Les Katois... ouh la la, ils sont parfois plus belle qu'une femme!) Allé Rouler!

Patong is een mengelmoes van Lorret de mar en het schipperskwartier. Duizenden bar's en discotheken bevolkt door lelijke westerlingen genre Ray Van Mechelen en Eddy Stoefs, ronddansende thaise lady's en ladyboy's, ... en wij. Bij een bezoek aan de - eufemistisch vrije vertaling - ‘ tik op de poep-bar', werden vooral de meisjes Kim&Nele ontvangen op een warm onthaal door de aziatische schonen. Wij vonden dit wel geinig en bleven ons concentreren op het clienteel dat regelmatig met een meisje naar boven verdween voor een spelleke kleurenwiezen. Naar de meisjes kijken, durfden we uiteraard niet. (fotografisch tegenbewijs = photoshop). Antoine die er erg veel schik in had, vond het een goed idee om de katoi's te bezoeken. Deze tot vrouw getransformeerde jongens verwelkomden onze gids als een oude (?) bekende en al snel werd er overgegaan tot het heffen der glas met deze veel leute makende wezens. Time flies when having fun edus na nog enkele bizarre shows met pingpongballen en vissen die uit vreemde plaatsen verschenen, was het al bijna ochtendgloren en toch ook een beetje tijd om de legendarische avond af te sluiten. De thaise mentaliteit van ‘ Nevermind, it's up to you' is er eentje die we wel konden pruimen. Ieder mens- hoe extreem ook - wordt gerespecteert voor wie hij is en er heerst een klimaat van ‘ tis allemaal ni zo erg'. Minder is dat deze mentaliteit zich ook doorzet naar het prostitutiewezen waar echt alles mogelijk blijkt te zijn wat logischerwijs een hoop foute figuren aantrekt.

Na nog een dagje stevig zon scheppen aan het zwembad en strand namen we afscheid van onze gastvrije vrienden om vervolgens de tocht voor te bereiden naar Koh Phi Phi. Moppen maken over de naam van dit eiland is trouwens verboden. We brachten de nacht door in Patong ( yeah!) om van daaruit eerst per bus en daarna per boot tot bij het paradijs te arriveren. Koh Phi Phi bestaat uit twee eilanden namely phi phi dong waar zich het toeristisch centrum afspeelt en phi phi Lee wat een onbewoond natuurgebied omhulst. De stranden en zee daar zijn uitgeroepen zijn tot één van de mooisten ter wereld en dit kunnen wij enkel maar beamen. Je waant je zo in een ushaia reclamespot maar dan zonder die madame die zichzelf redelijk bronstig inzeept met ushaia. Alhoewel.. Alle gekheid. Na het obligatoire uitpakritueel trokken we naar het strand alwaar we het op een duchtig snorkelen zetten. Het water is daar zo helder dat je hele scholen prachtige vissen en zelfs ook kleine haaien kan spotten. Moeilijk om dit te beschrijven maar zet het liedje ‘under the sea' van de kreeft sebastiaan vd kleinze zeemeermin op en je krijgt een prima idee. En alle sardientjes zijn uiteraard ook onze vriendjes! S'avonds heerste er een gezellige sfeer en werd er voornamelijk gedronken uit een emmer (!) door de locals. Wij deden nog beter door een biertoren te bestellen om zo een geweldige dag waardig af te sluiten met licht dronkenschap.De volgende dag moesten Tim&Nele vroeg uit de veren daar zij hun brevet gingen verzilveren met een tweetal duiken. Health and safety zijn nog niet doorgedrongen tot deze eilandengroep want tijdens de fire show van die avond (probaly the best in the world) verdwenen er regelmatig in olie gedrenkte stokken in het publiek. Toch best een mooi spektakel en die brandwonden zullen ook wel genezen. Voor onze laatste dag in paradise huurden we een longtailbootje om zo naar eigen goeddunken de omgeving te ontdekken. Eerste stop: Maya beach te phi phi lee, bij het grote publiek bekend omdat de film The Beach met Leonarde Dicaprio (dieje knappe uit Titanic) er is opgenomen. We keken door de massa toeristen heen en ontdekten een prachtig stukje natuur. Een geweldig strand omgeven door twee hoge met vegetatie bedekte rotswanden. Terrific stuff! Na nog een partijtje snorkelen in de lagoon, vaarden we voorbij de grot van de vikingen. Het ei van de vogels die er huizen is een chinese delicatesse waardoor de locale vissers (zo ook onze longtailbootkapitein) hun leven wagen om er eentje zeer duur te kunnen scoren en later te verpatsen aan een rijke chinees naar keuze. Terug naar ons eiland om de andere meer afgelegen stranden van phi phi don te bezoeken. Ook hier pracht, paal en soms superdeluxe hotelcomplexen die vooral dienen om iets goed te maken bij uw lief. Dit hebben wij uiteraard niet nodig en na nog een korte doortocht langs bamboo island, keerden we terug naar het iets vastere land. Een hapje eten later (noedels op een bedje van rijst afgewerkt met een crunch van noedels en een schuimpje rijst, edoch nog altijd heerlijk) was het jammer genoeg tijd om afscheid te nemen na een megafakke week. Dit schrijvende met een snotvalling opgelopen door een temperatuursdaling van een miljard fahrenheit, rest er ons enkel nog Nele&Tim een geweldig en voerspoedig vervolg van hun reis toe te wensen.

Genier ervan, jongens!

Groeten Vins&Kimson

REACTIES

jan zegt 127 dagen 17 uur geleden:
Schitterend verhaal, Vincent!
Tim en Nele nog een boeiende en voorspoedige reis.
Jan/Papa

Anita zegt 129 dagen 14 uur geleden:
Forecast voor deze nacht -10C°.Ijspegels bengelen aan die neus, 20cm sneeuw, strooizout onbekend in het Antwerpse en omstreken. Need i say more !
Genieten maar zou ik zeggen ;-)
xx

Swaelen zegt 130 dagen 12 uur geleden:
Sifraans strakke correspondentie!

Hilde en hugo zegt 131 dagen 8 uur geleden:
Een onvergetelijke hervaring dat moet het wel zijn.
wij blijven met onze voeten in Belgie en van hieruit wensen we julliie een mooi kerstfeest en een prettig nieuwjaar.
Hugo en Hilde

Marina zegt 131 dagen 17 uur geleden:
Tof,tof ; nu weet ik ook eens wat Guido samen met Antoine gedaan heeft in Thailand!
Groetjes

Andre zegt 132 dagen 2 uur geleden:
hey nele, tim, just in case you are missing any reaction of mine, pls understand that vlaams is a foreign language to me. i would say that i only get a rough outline of what you are doing. obviously you are enjoying yourselves. hope you appreciate too how fortunate you are being born in privileged lands - i for one wonder if i would cope as well as the locals do. aren`t they ingenious? they certainly have a few survival skills which we haven`t developed to that extent. just one thing - we have the wettest ever spring and summer down-under - so you must plan a bit more carefully your trip in OZ. cheers and good luck with your journey.

Sven, Sofie en Zita zegt 132 dagen 5 uur geleden:
ZALIG om te lezen!!!! Waande me ook even in de film 'the Beach'... Wat een belevenissen. Dikke kus en prettige feestdagen he!!! xxxx