Rusland was tof, maar toch moeten we verder. Via de transmongolian dit keer zetten we onze reis verder naar Mongolië.

Er zijn blijkbaar meer mensen onderweg van Irkutsk naar Mongolië die dag. We belanden in een echte toeristenwagon zonder locals. Onze coupé delen we met David en Sarah. Noord-Ieren nog wel. Sarah is ook op wereldreis en haar vader vergezelt haar op het eerste stuk, de transsib dus. Een leuke drie-daagse maar toch ook een beetje jammer. Wat we vooral onthouden is het wachten aan de grensposten in Rusland en Mongolië. 8,5 uur lijkt ons van het goede teveel. We zagen ook nog een drugshond in training maar volgens onze bescheiden mening zal hij niet slagen in zijn studies...

In Ulaanbaatar worden we opgewacht door mensen van onze hostel. We weten meteen waarom ze deze service verlenen want er staan meerdere figuren van de concurrentie die een ultieme poging ondernemen om ons naar hun hostel te lokken. Het laagseizoen is duidelijk begonnen, de winter nadert (kouder dan verwacht ook).

Na een welgekomen douche (ok we vallen in herhaling, maar na dagen in een trein zijn ze ook echt wel welgekomen!!) trekken we de stad in om enkele van de weinige bezienswaardigheden te bezoeken. Erg ver geraken we niet want we bezoeken wederom enkele andere hostels en kleinere reisbureaus om info te bekomen over de verschillende 'uitstappen' die je in Mongolië kan maken. Ulaanbaatar is naast de koudste hoofdstad ter wereld vermoedelijk ook nog de vuilste en naar we horen ook niet meteen de veiligste dus is het zaak om zo snel mogelijk weg te geraken. Heel oppervlakkig gezegd heb je in Mongolië 4 opties: Noord: bossen en meren. Oost: steppe. Zuid: Woestijn. West: Bergen. Telkens een heel andere fauna dus waartussen moeilijk kiezen. We hebben maar een week dus kunnen we slechts 1 richting uit. De afstanden zijn hier groot door het gebrek aan wegen zodat combineren al snel onmogelijk blijkt. Omdat we de koude toch al wat beu zijn raken we het snel eens over de Gobi Woestijn. Na de Sahara de 2de grootste woestijn ter wereld. Idealiter gaan we voor een 6 daagse uitstap zodat we deze nog kunnen combineren met een daguitstap naar het Terelj National Park berucht om zijn woeste natuur en kans op spotten der wilde dieren. Na een frustrerende zoektocht van hostel naar hostel komen we via een briefje in de Franse bakkerij waar we onze lunch kochten op het spoor van een Frans-Duits koppel op zoek naar fans van een trip naar de Gobi woestijn. Wij dus! Echter bleken zij into een tocht van 8 dagen, te lang voor ons want wij hadden onze tickets richting Peking goedkoop kunnen boeken met vertrek op 01/10.Wij 6 dagen, zij 8 dagen, de mogelijke oplossing was natuurlijk redelijk duidelijk. Hiervoor moesten we wel meteen de dag erna vertrekken en dit betekende ook dat we het Terelj National Park konden vergeten. Toen op die moment een 5de persoon zich aandiende (Yossi uit Israël) was de kogel echter snel door de kerk. Met 5 personen betaalden we meteen een pak minder Tugrik voor de trip, een kans die we niet mochten laten liggen. Gezien het overleggen en boeken een hele tijd in beslag had genomen hadden we ook niet veel meer van de stad gezien dan de hoofdstraat, maar gezien we beiden geen fan waren vonden we dat geen erg. Die avond hebben we nog gegeten in een ‘all you can eat Mongolian BBQ'. Het Mongoolse voedsel dat je voorgeschoteld krijgt op zo'n tour staat er immers om bekend nogal eentonig en niet echt culinair hoogstaand te zijn.

Op vrijdag 07h stipt (of een beetje later zoals gebruikelijk bij de Mongolen) staan we op de plek van afspraak. We hebben er alle 5 zin in, denken we alvast want Yossi lijkt ons van het niet al te spraakzame type. De trip zal worden begeleid door chauffeur Zogo en gids Gotow. De Gobi ligt naar Mongoolse normen nogal vrij ver weg (iets meer dan 500 km maar door het gebrek aan wegen is 250 km op 1 dag rijden al een hele opgave!) dus de eerste 2 dagen moet er eigenlijk enkel gereden worden. Om de verveling tegen te gaan bezochten we dan maar enkele B bezienswaardigheden. Restanten van wat voor de tijd van de communisten ooit een klooster in de heuvels was geweest, een troep kamelen (leuk om te vangen) en een mooi uitzicht over een rood-witte rotsformatie (de liefdevolle kleuren). Allemaal heel gezellig maar geen woestijn.

Dag drie tem 5 stonden dan in het teken van de Gobi, het grote niets. Tenminste dat dachten we. Tijdens de uitzendingen over de Gobi op National Geographic hebben we beiden niet te best opgelet vrees ik. Een woestijn is voor ons toch vooral nog een grote hoop zand (ok, met af en toe een al dan niet ingebeelde oase). Het overgrote deel van de Gobi woestijn bestaat echter uit droog en dor gebied met een weinig vegetatie. Genoeg voor de nomadenfamilies om toch nog geiten, paarden en vooral kamelen te houden. Wederom iets geleerd! Op het programma stonden enkele prachtige wonderen der natuur. Een Ice Canyon (grote delen van het jaar ijs in de woestijn!) Sand Dunes (dan toch een strook met niets dan zandheuvels, prachtige zonsondergang gezien) en The Flaming Cliffs (populaire vindplaats voor dinosaurusbotten en toebehoren, jammer genoeg geen succes).

Ondertussen leefden we natuurlijk nog steeds in groep. Yossi was inderdaad niet altijd even spraakzaam, maar bezat een droge humor waar zelfs de Poen van zou opkijken. Suzanne en Tim (het Duits-Franse koppel) waren altijd even vrolijk, steeds in voor een grapje en zorgden zelfs enkele keren voor de `broodnodige` filosofische noot. Een perfecte groep eigenlijk voor een uitstap van een ganse week, nergens onderlinge problemen of frustraties opgedoken! Deze mensen zorgden er mee voor dat deze trip uiteindelijk zo plezant en onvergetelijk geworden is. De begeleiding echter kon niet altijd mee. Chauffeur Zogo kon dan wel aardig met zijn stuur overweg, hij kon het toch niet altijd laten achter de wijven te zitten (gelukkig vooral gericht tegen locals en vrouwelijke gidsen). Door zijn gedrag werd hij niet echt gesmaakt door de vrouwelijke helft van zijn Russische Minivan uit de jaren 30. Gids Gotow was een geval apart. Na de eerste kennismaking kreeg hij de overduidelijke bijnaam Spekkie van Nele en mezelf, maar dit zou door de groep snel gecorrigeerd worden tot Sleeping Bag. Hij was uitermate lui en deed eigenlijk nooit meer dan het absoluut noodzakelijke. Hij deed nooit enige moeite om ons deftig in contact te brengen met de nomaden gastgezinnen die we aandeden. We konden uiteindelijk niet anders dan er om lachen, ook hij kon deze leuke trip niet verpesten.

Terug in Ulaanbaatar aangekomen hadden we nog net genoeg tijd om een klooster en een monument ter bevordering van de Russisch-Mongoolse relatie te bezoeken (uitzicht over de stad) Tijd die over was omdat Gotow ons had gevraagd het bezoek aan een ander (te betalen) klooster over te slaan, vermoedelijk om zo nen dollar of 10 in zijn eigen zakken te steken! Omdat wij niets dan goeds over hadden over de Mongolian BBQ voor onze trip werd er gezamenlijk besloten een gelijkaardig etablissement te bezoeken. Deze was eerlijk gezegd nog beter dan de vorige en na het uitwisselen van de foto's kropen we moe maar voldaan ons bed in. Veel te laat want een 4 tal uren later vertrok onze hardsleeper richting Peking. Hier kan de reis dan echt beginnen want daar hebben ze naart schijnt Burger King!!

Zoenen

Nele & Tim

REACTIES

Lies zegt 206 dagen 10 uur geleden:
Amaai, is dat al een maand?!!
Ter julie informatie ondertussen is hier nog niets verandered in ons Belgenlandje: nog geen regering, nog steeds dezelfde vriendinnen-uitjes, ... Maar we hebben ondertussen toch al 2 dagen nazomer.

Swaelen zegt 208 dagen 14 uur geleden:
Al meer dan een maand weg en nog geen BK gegeten. Het succes van de trip hangt duidelijk aan een zijden draadje... Niemand zal u scheef bezien als ge toch beslist al terug te komen.

wendy zegt 211 dagen 17 uur geleden:
zeg Tim , jij moet journalist worden , zo goed dat jij kan schrijven , als ik het lees ben ik precies ter plaatse ! hééél leuk !! nog veel plezier ! x