Voorheen enkel gekend van het aanvallen met één tot veel legers uit plaatsen als Oeral en Kamtsjaka (met vaak zeven bonuslegers per ronde tot gevolg). Onze volgende stop: Irkutsk en haar Baikalmeer.

Aangekomen in het station staat Sveta's dochter Anita ons op te wachten. Ze is sinds enkele weken begonnen aan haar studie vertaler tolk Engels-Koreaans en is dus nog wild enthousiast over de stad. Eerste opdracht: het verkrijgen van treintickets voor het volgende traject Irkutsk-Ulaanbaatar. Met wat (lees: veel) hulp van onze vertaler tolk Engels-Russisch blijkt dit geen enkel probleem en niet veel later arriveren we in onze hostel. We hebben met Anita en Sveta afgesproken dat ze ons de volgende dag meenemen voor een tour door de stad. Na een welgekomen douche en wat ge-e-mail besluiten we die namiddag toch ook al even rond te wandelen voor 'een eerste indruk'. We bezoeken ook enkele andere hostels om de verschillende mogelijkheden tot het bezoeken van het Baikalmeer te vergelijken. We vinden een formule waarbij we vervoer van en naar het meer moeten betalen waarna we dan de mogelijkheid hebben een 12 tal kms naast het meer te wandelen over het oorspronkelijke spoor van de transsib (in de jaren 50 vervangen doordat men simpelweg de middelen/technieken had om een veel kortere route door de omringende bergen te voltooien). De rit heeft een vaste prijs van 2500 RUB, die je dan kan verdelen onder de aanwezige deelnemers. We besluiten deze veredelde taxi te boeken, maar enkel op voorwaarde dat we met minstens 3 personen zijn. Met ons tweetjes de volle pot betalen zien we immers niet echt zitten...

De volgende dag hebben we een leuke dag met onze Russische vriendinnen. We bezoeken o.a. een klokkentoren van een plaatselijke kerk met een fijn uitzicht en dito concertje tot gevolg. Zonder tolk hadden wij nooit geweten dat dit kon dus we zijn Anita meer dan dankbaar op het einde van de dag. In tegenstelling tot Moskou hebben we hier wel de mogelijkheid vragen te stellen en hoewel Anita natuurlijk verre van een gids is hebben we toch heel wat aan de antwoorden. Het leukste waren ook hier weer de Orthodoxe kerken. Waar je in toeristisch Moskou als niet Orthodoxe vrouw niet geacht wordt je hoofd te bedekken, eisen ze dit in dit afgelegen gat wél. Nele met een sluier... ze zag er zo goed uit dat ze meteen besloten heeft zich te bekeren!

Ondertussen hebben we spijt van een eerdere beslissing. Het merendeel van de backpackers die we ontmoeten in onze guesthouse komen van of gaan naar een van de eilanden in het Baikalmeer, Olkhon Island. Zonder enige uitzondering allemaal even laaiend enthousiast. Daar kan men trektochten maken, kamperen etc. Kortom het Baikalmeer zien zoals het echt is. Enige probleem is dat je eigenlijk minstens drie dagen nodig hebt gezien de afstand om er echt iets aan te hebben, en wij hebben onze tickets voor Mongolië bij aankomst al geboekt voor 3 dagen later. De uitstap doorheen Irkutsk zorgt er dus voor dat we dit eiland alvast op onze spreekwoordelijke buik kunnen schrijven. Niet voor het eerst en ook niet voor het laatst beklagen we het ons dat we voor het traject Moskou-Peking eigenlijk zo goed als niets hebben voorbereid. We worden opeens erg jaloers op andere reizigers die in het bezit zijn van de lonely planet Transsiberian Railway. (licht overdreven natuurlijk want we zijn nog altijd knapper!)

Goed, dan maar hopen op de eerder vernoemde optie, de zogenaamde CircumBaikal Track. We hebben weinig nieuws gehoord van de organisatie en weten eigenlijk enkel het vertrekuur. Zelf zijn we wel actief op zoek gegaan naar geïnteresseerden, maar hebben deze niet gevonden gezien iedereen eigenlijk naar Olkhon Island trekt. Mocht bovenstaande mislukken, kunnen we steeds met het openbaar vervoer naar het meer trekken, maar dan kom je eigenlijk in een spookstadje terecht met weinig mogelijkheden om echt langs het meer te wandelen (kortom, plan C). Dame Fortuna is ons echter goed gezind want de interesse in de andere hostel blijkt erg groot. Die ochtend is er een lading backpackers gedropt die, waarschijnlijk omdat ze niet beter wisten, gezamenlijk besloten deel te nemen. Ons hoor je niet klagen! 7 deelnemers wil zeggen een minibusje ipv auto en een nog voordeligere prijs!

De wandeling was fantastisch, de uitzichten nog beter. Helemaal wat we van het Baikalmeer (diepste meer ter wereld en kan de totale wereldbevolking voorzien van water gedurende 30 jaar) hadden verwacht. Het weer blijkt ook nog eens mee te zitten waardoor we wederom een leuke dag beleven. We ontmoeten onze eerste Hollanders (eindelijk, zou je bijna gaan denken) maar de meest interessante persoon was toch wel Jomar, een Noor. Deze zot was al ongeveer 5 maanden aan het reizen in het spoor van zijn favoriet schrijver, ene Jaroslav Hašek . Ons niet bekend maar een geletterd lezer van onze blog misschien wel. We besluiten de dag en eigenlijk ons Russisch hoofdstuk met een gerookte Omulvis, een zalmachtige die enkel in het meer voorkomt (niet te vreten).

De volgende dag verlaten we Rusland en trekken we richting Ulaanbaatar, de koudste hoofdstad ter wereld...

Groeten Nele & Tim

Ps: blog van onze Noorse vriend voor de geïnteresseerden:

http://anabase-en.blogspot.com/

REACTIES

Lies zegt 206 dagen 10 uur geleden:
Er zal hier en daar inderdaad nog wel eens op die buik mogen geschreven worden, maar anderzijds kunnen jullie die buik wel vullen met allerhande andere indrukken dan die waar wij over kunnen spreken.
Nog superveel plezier!!

Glenn zegt 210 dagen 16 uur geleden:
Hey, jullie missen een eiland, wij een hele wereldreis!
Het moet een beetje eerlijk verdeeld blijven :)

Nele & Tim zegt 213 dagen 8 uur geleden:
wikipedia?

Guido Smet zegt 213 dagen 10 uur geleden:
Voor de ongeletterden :
Jaroslav Hašek (Praag, 30 april 1883 - Lipnice nad Sázavou, 3 januari 1923) was een Tsjechisch schrijver die vooral bekendheid verwierf met zijn meesterwerk De lotgevallen van de brave soldaat Švejk