Dinsdag 14 september, hoog tijd om Moskou te verlaten. We pakken onze spullen in en vertrekken ruim op tijd richting het station om zeker onze trein niet te missen. Zonder al te veel problemen vinden we vrij snel ons perron waarop we vol spanning wachten op de trein. De grote vraag...bij welk type Rus belanden we in de coupé?

30min voor tijd verschijnt onze trein met nummer 350 richting Irkutsk op perron 2. We zoeken onze wagon en vinden een vriendelijke, niet Engels sprekende, Rus (Boba genaamd) terug in onze coupé die snel vergezeld wordt door een even vriendelijke vrouw, Sveta. Deze trekt Tim bij zijn arm mee zodat hij haar kan helpen haar bagage op de trein te dragen. Vrij snel wordt er via gebaren en de hulp van onze 'Point-it guide' (dank je wel Wase Girls en Maarten voor deze enorm handige kado!) toch een conversatie op gang gebracht. Naast een poging doen tot praten helpen ze ons ook waar nodig. Ze tonen ons hoe je de kraan in het toilet gebruikt (serieus, niet simpel), geven ons een serviet wanneer we morsen, zeggen welke steden we passeren (aangezien we het Russische schema niet kunnen lezen). Naast het leren kennen van onze compagnons maken we ons veel te kleine bed op. Nele past hier net in, dus zo weten jullie hoe hard Tim zijn benen moet intrekken.

Als avondeten staat er een minute-soepje en een pakje verse noedels (die we samen met chocolade en ander 'lekkers' van onze beste vriend Khai uit Moskou gekregen hebben) op het menu. Na het eten van onze 'Biedj' (vrije vertaling van het Engelse Big, tevens de term die deze Russen aan het pakjes-eten geven) komt Tim op het idee om een spelletje Uno te spelen. Dit lijkt goed te lukken, waardoor er snel enkele uren passeren en wij wat extra kennis opdoen, met name de kleuren in het Russisch. Na 10 gespeelde spelletjes is Nele de winnaar van de avond en Tim verliest op het nippertje van Boba. Toen moesten we wel gaan slapen want de sfeer was natuurlijk helemaal verpest ;).

De volgende morgen blijkt dat slapen op een trein best meevalt, zonder het lawaai en het heen en weer schudden gerekend. We slapen zelfs zo lang dat we ons moeten haasten om de eerste stop van die dag te halen. We genieten van de frisse buitenlucht en alle plaatselijke bewoners die op het perron hun zelf/vers gemaakte etenswaren verkopen. Hier ontmoeten we zelfs een local die een pennenvriend beweert te hebben in Edegem. Tanden heeft hij niet meer, Engels spreken kan hij wel. Speciaal volkje toch.

Daarna is het tijd voor ons dagelijks ochtendritueel, de douche. Lees: ons wassen met vochtige babywashandjes in de te gore toiletten. Zo hebben we toch een fris gevoel en brengen we onze dagen op de trein niet al te stinkend door.

De dag is goed gevuld met dutjes doen (voor Nele dan toch), naar buiten turen, verslagjes schrijven, boekjes lezen...We vervelen ons niet. Die avond wordt Uno ingeruild voor Duraq, een typisch Russisch kaartspel. Dit was echter iets ingewikkelder dan Uno waardoor we even tijd nodig hadden het spel te begrijpen. Toch blijken we niet zo slecht te zijn, waardoor Sveta en Boba zichzelf ook meermaals Duraq (=zot) mogen noemen.

De kilometers en uren vliegen voorbij en we zitten al aan dag 3. Ondertussen hebben we per trein reeds 3 tijdszones overbrugd, er moeten er echter nog 2 volgen. Ondanks we bij het naar buiten kijken nog steeds dezelfde bomen en houten huisjes zien, vervelen we ons toch niet en vinden we allerlei bezigheden om de tijd te doden waaronder natuurlijk enkele spelletjes Uno en Duraq. Bij een stop op het perron kopen we lekkere klaargemaakte aardappelen (voor minder dan 1 euro) en vers brood want de noedels beginnen toch een beetje tegen te steken. 's Avonds eten we ons gevieren gezellig samen en maken we voor de 3e dag op rij kennis met de vrijgevigheid van de Russen. We mochten onze minute-soepjes niet klaarmaken en kregen in de plaats een lekker avondmaal met aardappelen, vis, salami en tomaten. Russen eten werkelijk bij alles mayonaise dus dit mocht zeker ook niet ontbreken. Gezellig en enorm blij dat we bij deze lieve mensen terecht gekomen zijn. We zeggen duzend keer Spasiba (bedankt) omdat ze ons niet laten verhongeren. 's Avonds laat maken we nog een lange stop in Novosibirsk. Zelf hadden we nooit verder durven komen dan het perron uit schrik voor het missen van onze trein, maar Boba neemt ons mee en laat ons het prachtige station zien. De mooie grote inkomhal en prachtige fontein buiten zijn het bekijken waard. Terug aan de trein aangekomen trekken we enkele familiefoto's met Sveta en Boba in de regen en vluchten weg van de koude onze coupé in.

We leven nog steeds in het ritme van Moskou. Sveta vond echter dat het tijd werd dat we ons aanpasten aan de lokale tijd. Om 7uur 's morgens maakt ze ons wakker: 'Tim, Nele adaptation 11 o clock' dus passen we maar gelijk onze uurwerken aan. Tijdens het ontbijt wisselen we emailadressen uit want Boba verlaat ons vandaag, wij blijven nog een dagje zitten. In ruil krijgen we wel een nieuwe bewoner, Maxim, maar deze blijkt minder sociaal te zijn en een luide snurker dus de nacht die volgt is niet onze beste. Niet heel erg want de volgende morgen bereiken we vroeg onze bestemming, Irkutsk...

Groetjes

Nele & Tim

REACTIES

Lies zegt 213 dagen 16 uur geleden:

WOUW!! Dit ziet er een hele ervaring uit. Door 5 tijdzones... Dan heb je gewoon een jetlag van op de trein te zitten.
Ziet er alleszinds mega leuk treinritje uit. Ik ben alvast klaar voor een spelletje Duraq (te minste als je de regels nog kent eens je hier terug bent.)

Chris Fret zegt 214 dagen 7 uur geleden:

Hallo Nele en Tim,
leuk om te lezen die verslagen, zo reizen wij een beetje met jullie mee.
Wij hadden een leuk weekend in Berlijn met Guido en Marina (zonder Guido en Rachel, want zij had de eerste avond haar voet gebroken). Dus met vieren hebben wij er het beste van gemaakt en dat is ons denk ik goed gelukt. Jullie zijn natuurlijk dikwijls ter sprake gekomen. Uw ouders Nele, hadden het begrijpelijk een beetje moeilijk met het feit jullie zolang te moeten missen, maar zij zien al uit naar het weerzien in Nieuw-Zeeland.
Groetjes en ik ben al nieuwsgierig naar de Chinese verhalen.

Cara zegt 221 dagen 16 uur geleden:

Ziet er leuk uit zo te lezen !!!